၂၁၄။ ''သုဘဒၵ အၾကင္ဓမၼဝိနယဟူေသာ သာသနာ၌ အဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ အရိယမဂ္ (တရား) သည္ မရွိ၊ ထို (အရိယမဂ္တရားမရွိေသာ သာသနာ) ၌ (ေသာတာပန္) ရဟန္းသည္လည္း မရွိ၊ ဒုတိယအဆင့္ (သကဒါဂါမ္) ရဟန္းသည္လည္း မရွိ၊ တတိယအဆင့္ (အနာဂါမ္) ရဟန္းသည္လည္း မရွိ၊ စတုတၳအဆင့္ (ရဟႏၲာ) ရဟန္းသည္လည္း မရွိ။
သုဘဒၵ အၾကင္တရားဝိနည္း (ဓမၼဝိနယ) ဟူေသာ သာသနာေတာ္၌ အဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ အရိယမဂ္ (တရား) သည္ ရွိ၏၊ ထို (အရိယမဂ္တရားရွိေသာ သာသနာေတာ္) ၌ (ေသာတာပန္) ရဟန္းသည္လည္းရွိ၏၊ ဒုတိယအဆင့္ (သကဒါဂါမ္) ရဟန္းသည္လည္း ရွိ၏၊ တတိယအဆင့္ (အနာဂါမ္) ရဟန္းသည္လည္းရွိ၏၊ စတုတၳ အဆင့္ (ရဟႏၲာ) ရဟန္းသည္လည္း ရွိ၏။
သုဘဒၵ (ငါ၏) တရားဝိနည္း (ဓမၼဝိနယ) ဟူေသာ ဤသာသနာေတာ္၌ အဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ အရိယ မဂ္ (တရား) သည္ ရွိေပ၏၊ ဤ (အရိယမဂ္တရားရွိေသာ သာသနာေတာ္) ၌သာလွ်င္ (ေသာတာပန္) ရဟန္းသည္ ရွိေပ၏၊ ဤ (သာသနာေတာ္) ၌သာလွ်င္ ဒုတိယအဆင့္ (သကဒါဂါမ္) ရဟန္းသည္ ရွိေပ၏၊ ဤ (သာသနာေတာ္) ၌သာလွ်င္ တတိယအဆင့္ (အနာဂါမ္) ရဟန္းသည္ ရွိေပ၏၊ ဤ (သာသနာေတာ္) ၌သာလွ်င္ စတုတၳအဆင့္ (ရဟႏၲာ) ရဟန္းသည္ ရွိေပ၏။ (ဤငါ၏ သာသနာေတာ္မွ) တစ္ပါးေသာ အယူဝါဒ (သာသနာ) တို႔သည္ တရားကို သိျမင္ေသာ ရဟန္းျမတ္ (တစ္က်ိပ္ႏွစ္ေယာက္၁) တို႔မွ ဆိတ္ကုန္၏၊ သုဘဒၵ ဤရဟန္းျမတ္ (တစ္က်ိပ္ႏွစ္ေယာက္) တို႔သည္ မွန္စြာ (အဆင့္ဆင့္ ေဟာေျပာလ်က္) ေနကုန္ျငားအံ့၊ ေလာကသည္ ရဟႏၲာတို႔မွ မဆိတ္မသုဥ္းသည္သာ ျဖစ္ရာ၏-
သုဘဒၵ (ငါသည္) သဗၺၫုတဉာဏ္ကို ရွာလိုသည္ျဖစ္၍ ႏွစ္ဆယ့္ကိုးႏွစ္ အရြယ္က ရဟန္းျပဳခဲ့၏၊ သုဘဒၵ ငါ ရဟန္းျပဳသည္မွစ၍ အႏွစ္ငါးဆယ္ေက်ာ္ခဲ့ေလၿပီ၊ ဤ (ငါ၏ သာသနာေတာ္) မွ အပ၌အရိယမဂ္တရား၏ ေရွ႕ပိုင္းျဖစ္ေသာ ဝိပႆနာမဂ္ကို ပြါးေစေသာသူသည္လည္း မရွိေခ်၊ (ေသာတာပန္) ရဟန္းသည္ လည္း မရွိေခ်၊ ဒုတိယအဆင့္ (သကဒါဂါမ္) ရဟန္းသည္လည္း မရွိေခ်၊ တတိယ အဆင့္ (အနာဂါမ္) ရဟန္းသည္လည္း မရွိေခ်၊ စတုတၳအဆင့္ (ရဟႏၲာ) ရဟန္းသည္လည္း မရွိေခ်။ (ဤ ငါ၏သာသနာ ေတာ္မွ) တစ္ပါးေသာ အယူဝါဒ (သာသနာ) တို႔သည္ တရားကို သိျမင္ေသာ ရဟန္းျမတ္ (တစ္က်ိပ္ႏွစ္ေယာက္) တို႔မွ ဆိတ္ကုန္၏။
သုဘဒၵ ဤရဟန္းျမတ္ (တစ္က်ိပ္ႏွစ္ေယာက္) တို႔သည္ မွန္စြာ (အဆင့္ဆင့္ ေဟာေျပာလ်က္) ေနကုန္ျငားအံ့၊ ေလာကသည္ ရဟႏၲာတို႔မွ မဆိတ္မသုဥ္းသည္သာ ျဖစ္ေလရာ၏''ဟု (ေဟာေတာ္ မူ၏)။
သုဘဒ္ပရိဗိုဇ္ဝတၳဳ မဟာပရိနိဗၺာနသုတ္
No comments:
Post a Comment