Sunday 2 October 2011

အဂၢိဝစၧသုတ္

၂-အဂၢိဝစၧသုတ္

၁၈၇။ အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္-

အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၳိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံျဖစ္ေသာ ေဇတဝန္ေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ဝစၧအႏြယ္ျဖစ္ေသာ ပရိဗိုဇ္သည္ ျမတ္စြာဘုရား ရွိေတာ္မူရာအရပ္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္အတူ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ အမွတ္ရဖြယ္ စကားကို ေျပာဆိုၿပီးဆံုးေစၿပီးေနာက္ သင့္ေလ်ာ္ေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ကာ ''အသွ်င္ေဂါတမ 'ေလာကသည္ ျမဲ၏၊ ဤအယူသည္သာ မွန္၏၊ တစ္ပါးေသာအယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း'ဟု အသွ်င္ေဂါတမသည္ ဤသို႔အယူရွိပါသ ေလာ'' ဟူ၍ ေလွ်ာက္ထား၏။ ဝစၧ ''ေလာကသည္ ျမဲ၏၊ ဤအယူသည္သာ မွန္၏၊ ့တစ္ပါးေသာ အယူ သည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း''ဟု ငါသည္ ဤသို႔ အယူမရွိပါဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

အသွ်င္ေဂါတမ ''ေလာကသည္ မျမဲ၊ ဤအယူသည္သာ မွန္၏၊ တစ္ပါးေသာအယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း''ဟု အသွ်င္ေဂါတမသည္ ဤသို႔ အယူရွိပါသေလာဟု (ေလွ်ာက္၏)။ ဝစၧ ''ေလာကသည္မျမဲ၊ ဤအယူသည္သာ မွန္၏၊ တစ္ပါးေသာအယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း''ဟု ငါသည္ ဤသို႔အယူမရွိပါဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

အသွ်င္ေဂါတမ ''ေလာကသည္ အဆံုးရွိ၏၊ ဤအယူသည္သာ မွန္၏၊ တစ္ပါးေသာအယူသည္အခ်ည္းႏွီးသာတည္း''ဟု အသွ်င္ေဂါတမသည္ ဤသို႔ အယူရွိပါသေလာဟု (ေလွ်ာက္၏)။ ဝစၧ ''ေလာကသည္ အဆံုးရွိ၏၊ ဤအယူသည္သာ မွန္၏၊ တစ္ပါးေသာအယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း''ဟု ငါသည္ဤသို႔ အယူမရွိပါဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

အသွ်င္ေဂါတမ ''ေလာကသည္ အဆံုးမရွိ၊ ဤအယူသည္သာ မွန္၏၊ တစ္ပါးေသာအယူသည္အခ်ည္းႏွီးသာတည္း''ဟု အသွ်င္ေဂါတမသည္ ဤသို႔ အယူရွိပါသေလာဟု (ေလွ်ာက္၏)။ ဝစၧ ''ေလာကသည္ အဆံုးမရွိ၊ ဤအယူသည္သာ မွန္၏၊ တစ္ပါးေသာအယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း''ဟု ငါသည္ဤသို႔ အယူမရွိပါဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

အသွ်င္ေဂါတမ ''ထိုအသက္သည္ပင္ ထိုကိုယ္ေကာင္တည္း၊ ဤအယူသည္သာ မွန္၏၊ တစ္ပါးေသာအယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း''ဟု အသွ်င္ေဂါတမသည္ ဤသို႔ အယူရွိပါသေလာဟု (ေလွ်ာက္၏)။ ဝစၧ ''ထိုအသက္သည္ပင္ ထိုကိုယ္ေကာင္တည္း၊ ဤအယူသည္သာ မွန္၏၊ တစ္ပါးေသာအယူသည္အခ်ည္းႏွီး သာတည္း''ဟု ငါသည္ ဤသို႔ အယူမရွိပါဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

အသွ်င္ေဂါတမ ''အသက္သည္ တျခား, ကိုယ္ေကာင္သည္ တျခားတည္း၊ ဤအယူသည္သာ မွန္၏၊ တစ္ပါးေသာအယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း''ဟု အသွ်င္ေဂါတမသည္ ဤသို႔ အယူရွိပါသေလာဟု (ေလွ်ာက္၏)။ ဝစၧ ''အသက္သည္ တျခား, ကိုယ္ေကာင္သည္ တစ္ျခားတည္း၊ ဤအယူသည္သာမွန္၏၊ တစ္ပါးေသာ အယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း''ဟု ငါသည္ ဤသို႔ အယူမရွိပါဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

အသွ်င္ေဂါတမ ''သတၱဝါသည္ ေသသည္မွ ေနာက္၌ ျဖစ္၏၊ ဤအယူသည္သာ မွန္၏၊ တစ္ပါး ေသာအယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း''ဟု အသွ်င္ေဂါတမသည္ ဤသို႔ အယူရွိပါသေလာဟု (ေလွ်ာက္ ၏)။ ဝစၧ ''သတၱဝါသည္ ေသသည္မွ ေနာက္၌ ျဖစ္၏၊ ဤအယူသည္သာ မွန္၏၊ တစ္ပါးေသာအယူသည္အခ်ည္းႏွီးသာတည္း''ဟု ငါသည္ ဤသို႔ အယူမရွိပါဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

အသွ်င္ေဂါတမ ''သတၱဝါသည္ ေသသည္မွ ေနာက္၌ မျဖစ္၊ ဤအယူသည္သာ မွန္၏၊ တစ္ပါးေသာအယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း''ဟု အသွ်င္ေဂါတမသည္ ဤသို႔ အယူရွိပါသေလာဟု (ေလွ်ာက္၏)။ ဝစၧ ''သတၱဝါသည္ ေသသည္မွ ေနာက္၌ မျဖစ္၊ ဤအယူသည္သာ မွန္၏၊ တစ္ပါးေသာ အယူသည္အခ်ည္းႏွီးသာတည္း''ဟု ငါသည္ ဤသို႔ အယူမရွိပါဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

အသွ်င္ေဂါတမ ''သတၱဝါသည္ ေသသည္မွ ေနာက္၌ ျဖစ္လည္း ျဖစ္၏၊ ျဖစ္လည္း မျဖစ္၊ ဤအယူသည္သာ မွန္၏၊ တစ္ပါးေသာ အယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း''ဟု အသွ်င္ေဂါတမသည္ ဤသို႔အယူရွိပါ သေလာဟု (ေလွ်ာက္၏)။ ဝစၧ ''သတၱဝါသည္ ေသသည္မွ ေနာက္၌ ျဖစ္လည္း ျဖစ္၏၊ ျဖစ္လည္း မျဖစ္၊ ဤအယူသည္သာ မွန္၏၊ တစ္ပါးေသာ အယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း''ဟု ငါသည္ဤသို႔ အယူမရွိပါဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

အသွ်င္ေဂါတမ ''သတၱဝါသည္ ေသသည္မွ ေနာက္၌ ျဖစ္သည္လည္း မဟုတ္၊ မျဖစ္သည္လည္းမဟုတ္၊ ဤအယူသည္သာ မွန္၏၊ တစ္ပါးေသာ အယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း''ဟု အသွ်င္ေဂါတမသည္ ဤသို႔ အယူရွိပါသေလာဟု (ေလွ်ာက္၏)။ ဝစၧ ''သတၱဝါသည္ ေသသည္မွ ေနာက္၌ ျဖစ္သည့္လည္း မဟုတ္၊ မျဖစ္သည္လည္း မဟုတ္၊ ဤအယူသည္သာ မွန္၏၊ တစ္ပါးေသာ အယူသည္အခ်ည္းႏွီးသာတည္း''ဟု ငါသည္ ဤသို႔ အယူမရွိပါဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

၁၈၈။ အသွ်င္ေဂါတမ ''ေလာကသည္ ျမဲ၏၊ ဤအယူသည္သာ မွန္၏၊ တစ္ပါးေသာ အယူသည္အခ်ည္းႏွီးသာတည္း''ဟု အသွ်င္ေဂါတမသည္ ဤသို႔ အယူရွိပါသေလာဟု ေမးသည္ရွိေသာ္ ''ဝစၧ'ေလာကသည္ ျမဲ၏၊ ဤအယူသည္သာ မွန္၏၊ တစ္ပါးေသာအယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း' ဟူ၍ငါသည္ ဤသို႔ အယူမရွိပါ''ဟု ေျဖဆို၏။ အသွ်င္ေဂါတမ ''ေလာကသည္ မျမဲ၊ ဤအယူသည္သာမွန္၏၊ တစ္ပါးေသာ အယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း''ဟု အသွ်င္ေဂါတမသည္ ဤသို႔ အယူရွိပါသေလာဟု ေမးသည္ရွိေသာ္ ''ဝစၧ 'ေလာကသည္ မျမဲ၊ ဤအယူသည္သာ မွန္၏၊ တစ္ပါးေသာ အယူသည္အခ်ည္းႏွီးသာတည္း' ဟူ၍ ငါသည္ ဤသို႔ အယူမရွိပါ''ဟု ေျဖဆို၏။

အသွ်င္ေဂါတမ ''ေလာကသည္ အဆံုးရွိ၏၊ ဤအယူသည္သာ မွန္၏၊ တစ္ပါးေသာအယူသည္အခ်ည္းႏွီးသာတည္း''ဟု အသွ်င္ေဂါတမသည္ ဤသို႔ အယူရွိပါသေလာဟု ေမးသည္ရွိေသာ္ ''ဝစၧ'ေလာကသည္ အဆံုးရွိ၏၊ ဤအယူသည္သာ မွန္၏၊ တစ္ပါးေသာအယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း' ဟူ၍ငါသည္ ဤသို႔ အယူမရွိပါ''ဟု ေျဖဆို၏။ အသွ်င္ေဂါတမ ''ေလာကသည္ အဆံုးမရွိ၊ ဤအယူသည္သာမွန္၏၊ တစ္ပါးေသာ အယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း''ဟု အသွ်င္ေဂါတမသည္ ဤသို႔ အယူရွိပါသေလာဟု ေမးသည္ရွိေသာ္ ''ဝစၧ 'ေလာကသည္ အဆံုးမရွိ၊ ဤအယူသည္သာ မွန္၏၊ တစ္ပါးေသာအယူသည္အခ်ည္းႏွီးသာတည္း' ဟူ၍ ငါသည္ ဤသို႔ အယူမရွိပါ''ဟု ေျဖဆို၏။

အသွ်င္ေဂါတမ ''ထိုအသက္သည္ပင္ ထိုကိုယ္ေကာင္တည္း၊ ဤအယူသည္သာ မွန္၏၊ တစ္ပါးေသာအယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း''ဟု အသွ်င္ေဂါတမသည္ ဤသို႔ အယူရွိပါသေလာဟု ေမးသည္ရွိေသာ္''ဝစၧ 'ထိုအသက္သည္ပင္ ထိုကိုယ္ေကာင္တည္း၊ ဤအယူသည္သာ မွန္၏၊ တစ္ပါးေသာအယူသည္အခ်ည္းႏွီးသာတည္း'ဟူ၍ ငါသည္ ဤသို႔ အယူမရွိပါ''ဟု ေျဖဆို၏။

အသွ်င္ေဂါတမ ''အသက္သည္တျခား, ကိုယ္ေကာင္သည္ တျခားတည္း၊ ဤအယူသည္သာ မွန္၏၊ တစ္ပါးေသာအယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း''ဟု အသွ်င္ေဂါတမသည္ ဤသို႔ အယူရွိပါသေလာဟုေမးသည္ရွိေသာ္ ''ဝစၧ 'အသက္သည္တျခား, ကိုယ္ေကာင္သည္ တျခားတည္း၊ ဤအယူသည္သာ မွန္၏၊ တစ္ပါးေသာ အယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း' ဟူ၍ ငါသည္ ဤသို႔ အယူမရွိပါ''ဟု ေျဖဆို၏။

အသွ်င္ေဂါတမ ''သတၱဝါသည္ ေသသည္မွ ေနာက္၌ ျဖစ္၏၊ ဤအယူသည္သာ မွန္၏၊ တစ္ပါး ေသာအယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း''ဟု အသွ်င္ေဂါတမသည္ ဤသို႔ အယူရွိပါသေလာဟု ေမးသည္ရွိ ေသာ္''ဝစၧ 'သတၱဝါသည္ ေသသည္မွ ေနာက္၌ ျဖစ္၏၊ ဤအယူသည္သာ မွန္၏၊ တစ္ပါးေသာ အယူ သည္အခ်ည္းႏွီးသာတည္း'ဟူ၍ ငါသည္ ဤသို႔ အယူမရွိပါ''ဟု ေျဖဆို၏။

အသွ်င္ေဂါတမ ''သတၱဝါသည္ ေသသည္မွ ေနာက္၌ မျဖစ္၊ ဤအယူသည္သာ မွန္၏၊ တစ္ပါးေသာအယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း''ဟု အသွ်င္ေဂါတမသည္ ဤသို႔ အယူရွိပါသေလာဟု ေမးသည္ရွိေသာ္''ဝစၧ 'သတၱဝါသည္ ေသသည္မွ ေနာက္၌ မျဖစ္၊ ဤအယူသည္သာ မွန္၏၊ တစ္ပါးေသာ အယူသည္အခ်ည္းႏွီးသာတည္း' ဟူ၍ ငါသည္ ဤသို႔ အယူမရွိပါ''ဟု ေျဖဆို၏။

အသွ်င္ေဂါတမ ''သတၱဝါသည္ ေသသည္မွ ေနာက္၌ ျဖစ္လည္း ျဖစ္၏၊ ျဖစ္လည္း မျဖစ္၊ ဤအယူသည္သာ မွန္၏၊ တစ္ပါးေသာ အယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း''ဟု အသွ်င္ေဂါတမသည္ ဤသို႔အယူရွိပါသေလာဟု ေမးသည္ရွိေသာ္ ''ဝစၧ 'သတၱဝါသည္ ေသသည္မွ ေနာက္၌ ျဖစ္လည္း ျဖစ္၏၊ ျဖစ္လည္း မျဖစ္၊ ဤအယူသည္သာ မွန္၏၊ တစ္ပါးေသာအယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း' ဟူ၍ ငါသည္ဤသို႔ အယူမရွိပါ''ဟု ေျဖဆို၏။

အသွ်င္ေဂါတမ ''သတၱဝါသည္ ေသသည္မွ ေနာက္၌ ျဖစ္သည္လည္း မဟုတ္၊ မျဖစ္သည္လည္း့မဟုတ္၊ ဤအယူသည္သာ မွန္၏၊ တစ္ပါးေသာ အယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း'' ဟူ၍ အသွ်င္ေဂါတမသည္ ဤသို႔ အယူရွိပါသေလာဟု ေမးသည္ရွိေသာ္ ''ဝစၧ 'သတၱဝါသည္ ေသသည္မွ ေနာက္၌ ျဖစ္သည္လည္း မဟုတ္၊ မျဖစ္သည္လည္း မဟုတ္၊ ဤအယူသည္သာ မွန္၏၊ တစ္ပါးေသာ အယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း' ဟူ၍ ငါသည္ ဤသို႔ အယူမရွိပါ''ဟု ေျဖဆို၏။ အသွ်င္ေဂါတမ အဘယ္သို႔ေသာ အျပစ္ကို ေကာင္းစြာ ျမင္၍ ဤသို႔ အခါခပ္သိမ္း ဤဒိ႒ိအယူတို႔သို႔ မကပ္ေရာက္ပါသနည္းဟု (ေလွ်ာက္၏)။

၁၈၉။ ဝစၧ ေလာကသည္ ျမဲ၏ ဟူေသာ အယူသည္ မိစၧာအယူတည္း၊ မိစၧာဒိ႒ိတည္းဟူေသာေတာခံ်ဳတည္း၊ မိစၧာဒိ႒ိတည္းဟူေသာ ခရီးခဲတည္း၊ မိစၧာဒိ႒ိတည္းဟူေသာ ဆူးေျငာင့္တည္း၊ မိစၧာဒိ႒ိတည္းဟူေသာ တုန္လႈပ္ျခင္းတည္း၊ မိစၧာဒိ႒ိတည္းဟူေသာ သံေယာဇဥ္တည္း၊ ဆင္းရဲႏွင့္ တကြ ျဖစ္၏၊ ၫႇဥ္းဆဲျခင္းႏွင့္ တကြ ျဖစ္၏၊ ျပင္းစြာပင္ပန္းျခင္းႏွင့္ တကြ ျဖစ္၏၊ ပူေလာင္ျခင္းႏွင့္ တကြ ျဖစ္၏၊ ၿငီးေငြ႕ျခင္းငွါ မျဖစ္၊ တပ္ျခင္း ကင္းျခင္းငွါ မျဖစ္၊ ခ်ဳပ္ျခင္းငွါ မျဖစ္၊ ၿငိမ္းျခင္းငွါ မျဖစ္၊ အထူးသိျခင္းငွါ မျဖစ္၊ ထိုးထြင္း၍ သိျခင္းငွါ မျဖစ္၊ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းျခင္းငွါ မျဖစ္။

ဝစၧ ေလာကသည္ မျမဲဟူေသာ။ပ။ ဝစၧ ေလာကသည္ အဆံုးရွိ၏ဟူေသာ။ပ။ ဝစၧ ေလာကသည္အဆံုး မရွိဟူေသာ။ပ။ ဝစၧ ထိုအသက္သည္ ထိုကိုယ္ေကာင္တည္းဟူေသာ။ပ။ ဝစၧ အသက္သည္တျခား, ကိုယ္ေကာင္သည္ တျခားဟူေသာ။ပ။ ဝစၧ သတၱဝါသည္ ေသသည္မွ ေနာက္၌ျဖစ္၏ဟူေသာ။ပ။ ဝစၧ သတၱဝါသည္ ေသသည္မွ ေနာက္၌ မျဖစ္ဟူေသာ။ပ။ ဝစၧ သတၱဝါသည္ေသသည္မွ ေနာက္၌ ျဖစ္လည္း ျဖစ္၏၊ ျဖစ္လည္း မျဖစ္ဟူေသာ။ပ။ ဝစၧ သတၱဝါသည္ ေသသည္မွေနာက္၌ ျဖစ္သည္လည္း မဟုတ္၊ မျဖစ္သည္လည္း မဟုတ္ဟူေသာ အယူသည္ မိစၧာအယူတည္း၊ မိစၧာဒိ႒ိတည္းဟူေသာ ေတာခံ်ဳ တည္း၊ မိစၧာဒိ႒ိတည္းဟူေသာ ခရီးခဲတည္း၊ မိစၧာဒိ႒ိတည္းဟူေသာဆူးေျငာင့္တည္း၊ မိစၧာဒိ႒ိတည္းဟူေသာ တုန္လႈပ္ျခင္းတည္း၊ မိစၧာဒိ႒ိ တည္းဟူေသာ သံေယာဇဥ္တည္း၊ ဆင္းရဲႏွင့္ တကြ ျဖစ္၏၊ ညႇဥ္းဆဲျခင္းႏွင့္ တကြ ျဖစ္၏၊ ျပင္းစြာပင္ပန္းျခင္းႏွင့္ တကြ ျဖစ္၏၊ ပူေလာင္ျခင္းႏွင့္ တကြ ျဖစ္၏၊ ၿငီးေငြ႕ျခင္းငွါ မျဖစ္၊ တပ္ျခင္းကင္းျခင္းငွါ မျဖစ္၊ ခ်ဳပ္ျခင္းငွါ မျဖစ္၊ ၿငိမ္းျခင္းငွါ မျဖစ္၊ အထူးသိျခင္းငွါ မျဖစ္၊ ထိုးထြင္း၍ သိျခင္းငွါ မျဖစ္၊ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းျခင္းငွါ မျဖစ္။ ဝစၧငါသည္ ဤအျပစ္ကို ေကာင္းစြာ ျမင္သည္ ျဖစ္၍သာလွ်င္ ဤသို႔ အခါခပ္သိမ္း ဒိ႒ိအယူတို႔သို႔မကပ္ေရာက္ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

အသွ်င္ေဂါတမအား တစ္စံုတစ္ခုေသာ အယူသည္ ရွိပါသေလာဟု (ေလွ်ာက္၏)။ ဝစၧ အယူဟူေသာဤစကားကို ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပယ္ထားအပ္ၿပီ၊ ဝစၧ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ''ဤကား ႐ုပ္၊ ဤကား႐ုပ္၏ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဤကား ႐ုပ္၏ ခ်ဳပ္ရာ။ ဤကား ေဝဒနာ၊ ဤကား ေဝဒနာ၏ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဤကား ေဝဒနာ၏ ခ်ဳပ္ရာ။ ဤကား သညာ၊ ဤကား သညာ၏ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဤကား သညာ၏ခ်ဳပ္ရာ။ ဤကား သခၤါရ၊ ဤကား သခၤါရတို႔၏ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဤကား သခၤါရတို႔၏ ခ်ဳပ္ရာ။ ဤကားဝိညာဏ္၊ ဤကား ဝိညာဏ္၏ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဤကား ဝိညာဏ္၏ ခ်ဳပ္ရာ''ဟု ဤသေဘာကိုျမင္ထားအပ္ၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ငါ, ငါ့ဥစၥာ, ငါဟူေသာ ေထာင္လႊားမႈကိန္းဝပ္ျခင္း (ဒိ႒ိ, တဏွာ, မာနာႏုသယ) ဟူေသာ အလံုးစံုေသာ ထင္မွတ္မႈ, အလံုးစံုေသာ ေမႊေႏွာက္မႈတရားတို႔၏ကုန္ျခင္း ေၾကာင့္ တပ္မက္ျခင္းကင္းျခင္းေၾကာင့္ ခ်ဳပ္ျခင္းေၾကာင့္ စြန္႔ျခင္းေၾကာင့္ စြန္႔လႊတ္ျခင္းေၾကာင့္စြဲလမ္းမႈ ဥပါဒါန္မရွိျခင္းေၾကာင့္ လြတ္ေျမာက္၏ဟု ဆို၏ဟူ၍ (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

၁၉ဝ။ အသွ်င္ေဂါတမ ဤသို႔ လြတ္ေျမာက္ေသာ စိတ္ရွိေသာ ရဟန္းသည္ အဘယ္၌ (ပဋိသေႏၶအားျဖင့္) ျဖစ္သနည္းဟု (ေလွ်ာက္၏)။ ဝစၧ (ပဋိသေႏၶအားျဖင့္) ျဖစ္၏ ဟူေသာ အျဖစ္သို႔ မေရာက္ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ အသွ်င္ေဂါတမ ထိုသို႔ျဖစ္ပါမူ (ပဋိသေႏၶအားျဖင့္) မျဖစ္ပါသေလာဟု (ေလွ်ာက္၏)။ ဝစၧ (ပဋိသေႏၶအားျဖင့္) မျဖစ္ဟူေသာ အျဖစ္သို႔လည္း မေရာက္ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ အသွ်င္ေဂါတမ့ထိုသို႔ျဖစ္မူ (ပဋိသေႏၶအားျဖင့္) ျဖစ္လည္း ျဖစ္၏၊ မျဖစ္လည္း မျဖစ္ပါသေလာဟု (ေလွ်ာက္၏)။ ဝစၧ (ပဋိသေႏၶအားျဖင့္) ျဖစ္လည္း ျဖစ္၏၊ မျဖစ္လည္း မျဖစ္ဟူေသာ အျဖစ္သို႔လည္း မေရာက္ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ အသွ်င္ေဂါတမ ထိုသို႔ျဖစ္ပါမူ (ပဋိသေႏၶအားျဖင့္) ျဖစ္သည္လည္း မဟုတ္၊ မျဖစ္သည္လည္း မဟုတ္ပါသေလာဟု (ေလွ်ာက္၏)။ ဝစၧ (ပဋိသေႏၶအားျဖင့္) ျဖစ္သည္လည္း မဟုတ္၊ မျဖစ္သည္လည္း မဟုတ္ဟူေသာ အျဖစ္သို႔လည္း မေရာက္ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

''အသွ်င္ေဂါတမ ဤသို႔ လြတ္ေျမာက္ေသာ စိတ္ရွိေသာ ရဟန္းသည္ အဘယ္၌ (ပဋိသေႏၶအားျဖင့္) ျဖစ္ပါသနည္း''ဟု ေမးသည္ရွိေသာ္ ''ဝစၧ (ပဋိသေႏၶအားျဖင့္) ျဖစ္၏ဟူေသာ အျဖစ္သို႔ မေရာက္''ဟုဆို၏။ ''အသွ်င္ေဂါတမ ထိုသို႔ျဖစ္ပါမူ (ပဋိသေႏၶအားျဖင့္) မျဖစ္ပါသေလာ''ဟု ေမးသည္ရွိေသာ္ ''ဝစၧ (ပဋိသေႏၶအားျဖင့္) မျဖစ္ဟူေသာ အျဖစ္သို႔လည္း မေရာက္''ဟု ဆို၏။ ''အသွ်င္ေဂါတမ ထိုသို႔ျဖစ္ပါမူ (ပဋိသေႏၶအားျဖင့္) ျဖစ္လည္း ျဖစ္၏၊ မျဖစ္လည္း မျဖစ္ပါသေလာ''ဟု ေမးသည္ရွိေသာ္ ''ဝစၧ (ပဋိသေႏၶအားျဖင့္) ျဖစ္လည္း ျဖစ္၏၊ မျဖစ္လည္း မျဖစ္ဟူေသာ အျဖစ္သို႔လည္း မေရာက္''ဟုဆို၏။ ''အသွ်င္ေဂါတမ ထိုသို႔ျဖစ္ပါမူ (ပဋိသေႏၶအားျဖင့္) ျဖစ္သည္လည္း မဟုတ္၊ မျဖစ္သည္လည္းမဟုတ္ပါသေလာ''ဟု ေမးသည္ရွိေသာ္ ''ဝစၧ (ပဋိသေႏၶအားျဖင့္) ျဖစ္သည္လည္း မဟုတ္၊ မျဖစ္သည္လည္း မဟုတ္ဟူေသာ အျဖစ္သို႔လည္း မေရာက္''ဟု ဆို၏။ အသွ်င္ေဂါတမ ဤအရာ၌ အကြၽႏု္ပ္သည္နားမလည္ျခင္းသို႔ ေရာက္ခဲ့ပါ၏၊ ဤအရာ၌ အကြၽႏု္ပ္သည္ ေတြေဝျခင္းသို႔ ေရာက္ခဲ့ပါ၏။ အသွ်င္ေဂါတမ၏ ေရွးဦးေျပာဆိုေသာ စကားျဖင့္ အကြၽႏု္ပ္မွာ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ၾကည္လင္ျခင္းမွ်သည္လည္းယခုအခါ ကြယ္ေပ်ာက္ပါေလၿပီဟု (ေလွ်ာက္၏)။ ဝစၧ သင္ နားမလည္ျခင္းငွါ ထိုက္ပါေပ၏၊ ေတြေဝျခင္း ငွါ ထိုက္ပါေပ၏။ ဝစၧ ဤတရားသည္ နက္လည္း နက္နဲ၏၊ ျမင္ႏိုင္ခဲ၏၊ ေလ်ာ္စြာသိႏိုင္ခဲ၏၊ ၿငိမ္သက္ ၏၊ မြန္ျမတ္၏၊ ၾကံဆ၍ သိသင့္ေသာ အရာမဟုတ္၊ သိမ္ေမြ႕၏၊ ပညာရွိတို႔သာသိအပ္၏၊ ထိုတရားကို (သာသနာေတာ္မွ) တစ္ပါးေသာအယူ, တစ္ပါးေသာအႀကဳိက္, တစ္ပါးေသာအလိုရွိေသာ၊ တစ္ပါးေသာ အယူ၌ အားထုတ္ျခင္းရွိေသာ၊ (သာသနာေတာ္မွ) တစ္ပါးေသာတိတိၴေဘာင္၌ ဆရာရွိေနေသာ သင္သည္ သိရန္ခက္၏။

၁၉၁။ ဝစၧ ထိုသို႔ျဖစ္ပါမူ ဤအရာ၌ သင့္ကိုသာလွ်င္ ေမးျမန္းအံ့၊ သင္သေဘာက်သည့္အတိုင္းေျဖၾကားေလာ့။ ဝစၧ ထိုငါဆိုမည့္ စကားကို သင္အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း၊ အကယ္၍ သင္၏ ေရွ႕၌မီးေတာက္ေနျငားအံ့၊ ''ငါ၏ ေရွ႕၌ ဤမီးသည္ ေတာက္ေန၏''ဟု သင္ သိရာအံ့ေလာဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။ အသွ်င္ေဂါတမ အကယ္၍ အကြၽႏု္ပ္၏ ေရွ႕၌ မီးေတာက္ေနျငားအံ့၊ ''င ါ၏ ေရွ႕၌ ဤမီးသည္ေတာက္ေန၏''ဟု အကြၽႏု္ပ္ သိရာပါ၏ဟု (ေလွ်ာက္၏)။

ဝစၧ ''သင္၏ ေရွ႕၌ ေတာက္ေနေသာ ဤမီးသည္ အဘယ္ကို စြဲ၍ ေတာက္ေန သနည္း''ဟု သင့္ကိုအကယ္၍ ေမးျငားအံ့၊ ဝစၧ ဤသို႔ ေမးသည္ရွိေသာ္ သင္သည္ အဘယ္သို႔ ေျဖၾကားရာသနည္းဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။ အသွ်င္ေဂါတမ ''သင္၏ ေရွ႕၌ ေတာက္ေနေသာ ဤမီးသည္ အဘယ္ကို စြဲ၍ေတာက္ေနသနည္း''ဟု အကြၽႏု္ပ္ကို အကယ္၍ ေမးျငားအံ့၊ အသွ်င္ေဂါတမ ဤသို႔ ေမးသည္ရွိေသာ္အကြၽႏု္ပ္သည္ ''ငါ၏ ေရွ႕၌ ေတာက္ေနေသာ ဤမီးသည္ ျမက္ ထင္း ေလာင္စာကို စြဲ၍ ေတာက္ေန၏''ဟု ေျဖၾကားပါအံ့ဟု (ေလွ်ာက္၏)။ ဝစၧ အကယ္၍ သင္၏ ေရွ႕၌ ထိုမီးသည္ ၿငိမ္းျငားအံ့၊ သင္သည္''ငါ၏ ေရွ႕၌ ဤမီးသည္ ၿငိမ္း၏''ဟု သိရာအံ့ေလာဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။ အသွ်င္ေဂါတမ အကယ္၍အကြၽႏု္ပ္၏ ေရွ႕၌ ထိုမီးသည္ ၿငိမ္းအံ့၊ ''ငါ၏ ေရွ႕၌ ဤမီးသည္ ၿငိမ္းၿပီ''ဟု အကြၽႏု္ပ္သည္ သိရာပါအံ့ဟု (ေလွ်ာက္၏)။

ဝစၧ ''သင္၏ ေရွ႕၌ ၿငိမ္းေအးသြားေသာ မီးသည္ ဤအရပ္မွ အဘယ္အရပ္သို႔ သြားသနည္း၊ အေရွ႕အရပ္သို႔လည္းေကာင္း၊ ေတာင္အရပ္သို႔လည္းေကာင္း၊ အေနာက္အရပ္သို႔လည္းေကာင္း၊ ေျမာက့္အရပ္သို႔လည္းေကာင္း သြားေလသေလာ''ဟု အကယ္၍ သင့္ကို ေမးျငားအံ့၊ ဝစၧ ဤသို႔ ေမးသည္ရွိေသာ္ သင္သည္ အဘယ္သို႔ ေျဖၾကားရာသနည္းဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။

အသွ်င္ေဂါတမ သြား၏ဟူေသာ အေရအတြက္သို႔ မေရာက္၊ အသွ်င္ေဂါတမ ထိုမီးသည္ အၾကင္ ျမက္ ထင္း ေလာင္စာကို အစြဲျပဳ၍ ေတာက္၏၊ ထိုျမက္ထင္းေလာင္စာ၏ ကုန္ျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ တစ္ပါးေသာ မီးေလာင္စာ၏ မရွိျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း ေလာင္စာမရွိသည္ျဖစ္၍ ၿငိမ္းေအးၿပီဟူေသာေရတြက္ျခင္းသို႔သာလွ်င္ ေရာက္ပါ၏ဟု (ေလွ်ာက္၏)။

၁၉၂။ ဝစၧ ဤအတူသာလွ်င္ အၾကင္ ႐ုပ္ျဖင့္ သတၱဝါဟူ၍ ပညတ္ေသာ္ ပညတ္ရာ၏၊ ထို႐ုပ္ကိုျမတ္စြာဘုရားအား ပယ္ၿပီးျဖစ္၏၊ အျမစ္ျပတ္ၿပီးျဖစ္၏၊ ထန္းပင္ငုတ္ကဲ့သို႔ ျပဳၿပီးျဖစ္၏၊ တစ္ဖန္မျဖစ္ေအာင္ ျပဳၿပီးျဖစ္၏၊ ေနာင္တစ္ဖန္ ျဖစ္ျခင္းသေဘာ မရွိေတာ့ေခ်။ ဝစၧ ႐ုပ္တို႔၏ ေကာင္းစြာ ကုန္ျခင္းျဖင့္ လြတ္ေျမာက္ၿပီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ မဟာသမုဒၵရာကဲ့သို႔ နက္နဲ၏၊ မႏႈိင္းယွဥ္အပ္၊ ထက္ဝန္းက်င္ သက္ဝင္ႏိုင္ခဲ၏၊ (ပဋိသေႏၶအားျဖင့္) ျဖစ္၏ဟူေသာ အျဖစ္သို႔လည္း မေရာက္၊ (ပဋိသေႏၶအားျဖင့္) မျဖစ္ဟူေသာ အျဖစ္သို႔လည္း မေရာက္၊ (ပဋိသေႏၶအားျဖင့္) ျဖစ္လည္း ျဖစ္၏၊ မျဖစ္လည္းမျဖစ္ဟူေသာ အျဖစ္သို႔လည္း မေရာက္၊ (ပဋိသေႏၶအားျဖင့္) ျဖစ္သည္လည္း မဟုတ္၊ မျဖစ္သည္လည္းမဟုတ္ဟူေသာ အျဖစ္သို႔လည္း မေရာက္။

အၾကင္ ေဝဒနာျဖင့္ သတၱဝါဟူ၍ ပညတ္ေသာ္ ပညတ္ရာ၏၊ ထိုေဝဒနာသည္ ျမတ္စြာဘုရားအားပယ္ၿပီး ျဖစ္၏၊ အျမစ္ျပတ္ၿပီးျဖစ္၏၊ ထန္းပင္ငုတ္ကဲ့သို႔ ျပဳၿပီးျဖစ္၏၊ တစ္ဖန္မျဖစ္ေအာင္ ျပဳၿပီးျဖစ္၏၊ ေနာင္တစ္ဖန္ ျဖစ္ေပၚျခင္းသေဘာ မရွိေတာ့ေခ်။ ဝစၧ ေဝဒနာ၏ ေကာင္းစြာ ကုန္ျခင္းျဖင့္ လြတ္ေျမာက္ၿပီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ မဟာသမုဒၵရာကဲ့သို႔ နက္နဲ၏၊ မႏႈိင္းယွဥ္အပ္၊ ထက္ဝန္းက်င္ သက္ဝင္ႏိုင္ခဲ၏၊ (ပဋိသေႏၶအားျဖင့္) ျဖစ္၏ဟူေသာ အျဖစ္သို႔လည္း မေရာက္၊ (ပဋိသေႏၶအားျဖင့္) မျဖစ္ဟူေသာအျဖစ္သို႔လည္း မေရာက္၊ (ပဋိသေႏၶအားျဖင့္) ျဖစ္လည္း ျဖစ္၏၊ မျဖစ္လည္း မျဖစ္ဟူေသာ အျဖစ္သို႔လည္း မေရာက္၊ (ပဋိသေႏၶအားျဖင့္) ျဖစ္သည္လည္း မဟုတ္၊ မျဖစ္သည္လည္း မဟုတ္ဟူေသာ အျဖစ္သို႔လည္း မေရာက္။

အၾကင္ သညာျဖင့္ သတၱဝါဟူ၍ ပညတ္ေသာ္ ပညတ္ရာ၏၊ ထိုသညာသည္ ျမတ္စြာဘုရားအားပယ္ၿပီးျဖစ္၏၊ အျမစ္ျပတ္ၿပီးျဖစ္၏၊ ထန္းပင္ငုတ္ကဲ့သို႔ ျပဳၿပီးျဖစ္၏၊ တစ္ဖန္မျဖစ္ေအာင္ ျပဳၿပီးျဖစ္၏၊ ေနာင္တစ္ဖန္ ျဖစ္ေပၚျခင္းသေဘာ မရွိေတာ့ေခ်။ ဝစၧ သညာ၏ ေကာင္းစြာ ကုန္ျခင္းျဖင့္ လြတ္ေျမာက္ၿပီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ မဟာသမုဒၵရာကဲ့သို႔ နက္နဲ၏၊ မႏႈိင္းယွဥ္အပ္၊ ထက္ဝန္းက်င္သက္ဝင္ႏိုင္ခဲ၏၊ (ပဋိသေႏၶအားျဖင့္) ျဖစ္၏ဟူေသာ အျဖစ္သို႔လည္း မေရာက္၊ (ပဋိသေႏၶအားျဖင့္) မျဖစ္ဟူေသာ အျဖစ္သို႔လည္း မေရာက္၊ (ပဋိသေႏၶအားျဖင့္) ျဖစ္လည္း ျဖစ္၏၊ မျဖစ္လည္း မျဖစ္ဟူေသာအျဖစ္သို႔လည္း မေရာက္၊ (ပဋိသေႏၶအားျဖင့္) ျဖစ္သည္လည္း မဟုတ္၊ မျဖစ္သည္လည္း မဟုတ္ဟူေသာ အျဖစ္သို႔လည္း မေရာက္။

အၾကင္ သခၤါရတို႔ျဖင့္ သတၱဝါဟူ၍ ပညတ္ေသာ္ ပညတ္ရာ၏၊ ထိုသခၤါရတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားအားပယ္ၿပီးျဖစ္၏၊ အျမစ္ျပတ္ၿပီးျဖစ္၏၊ ထန္းပင္ငုတ္ကဲ့သို႔ ျပဳၿပီးျဖစ္၏၊ တစ္ဖန္မျဖစ္ေအာင္ ျပဳၿပီး ျဖစ္၏၊ ေနာင္တစ္ဖန္ ျဖစ္ေပၚျခင္းသေဘာ မရွိေတာ့ေခ်။ ဝစၧ သခၤါရတို႔၏ ေကာင္းစြာ ကုန္ျခင္းျဖင့္ လြတ္ေျမာက္ၿပီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ မဟာသမုဒၵရာကဲ့သို႔ နက္နဲ၏၊ မႏႈိင္းယွဥ္အပ္၊ ထက္ဝန္းက်င္သက္ဝင္ႏိုင္ခဲ၏၊ (ပဋိသေႏၶအားျဖင့္) ျဖစ္၏ဟူေသာ အျဖစ္သို႔လည္း မေရာက္၊ (ပဋိသေႏၶအားျဖင့္) မျဖစ္ဟူေသာ အျဖစ္သို႔လည္း မေရာက္၊ (ပဋိသေႏၶအားျဖင့္) ျဖစ္လည္း ျဖစ္၏၊ မျဖစ္လည္း မျဖစ္ဟူေသာအျဖစ္သို႔လည္း မေရာက္၊ (ပဋိသေႏၶအားျဖင့္) ျဖစ္သည္လည္း မဟုတ္၊ မျဖစ္သည္လည္း မဟုတ္ဟူေသာ အျဖစ္သို႔လည္း မေရာက္။

အၾကင္ ဝိညာဏ္ျဖင့္ သတၱဝါဟူ၍ ပညတ္ေသာ္ ပညတ္ရာ၏၊ ထိုဝိညာဏ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားအားပယ္ၿပီးျဖစ္၏၊ အျမစ္ျပတ္ၿပီးျဖစ္၏၊ ထန္းပင္ငုတ္ကဲ့သို႔ ျပဳၿပီးျဖစ္၏၊ တစ္ဖန္မျဖစ္ေအာင္ ျပဳၿပီးျဖစ္၏၊ ေနာင္တစ္ဖန္ ျဖစ္ေပၚျခင္းသေဘာ မရွိေတာ့ေခ်။ ဝစၧ ဝိညာဏ္၏ ေကာင္းစြာ ကုန္ျခင္းျဖင့္ လြတ္ေျမာက္ၿပီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ မဟာသမုဒၵရာကဲ့သို႔ နက္နဲ၏၊ မႏႈိင္းယွဥ္အပ္၊ ထက္ဝန္းက်င္ သက္ဝင္ႏိုင္ခဲ၏၊ (ပဋိသေႏၶအားျဖင့္) ျဖစ္၏ဟူေသာ အျဖစ္သို႔လည္း မေရာက္၊ (ပဋိသေႏၶအားျဖင့္) မျဖစ္ဟူေသာ အျဖစ္သို႔လည္း မေရာက္၊ (ပဋိသေႏၶအားျဖင့္) ျဖစ္လည္း ျဖစ္၏၊ မျဖစ္လည္း မျဖစ္ဟူေသာအျဖစ္သို႔လည္း မေရာက္၊ (ပဋိသေႏၶအားျဖင့္) ျဖစ္သည္လည္း မဟုတ္၊ မျဖစ္သည္လည္း မဟုတ္ဟူေသာ အျဖစ္သို႔လည္း မေရာက္။

ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္မူေသာ္ ဝစၧအႏြယ္ျဖစ္ေသာ ပရိဗိုဇ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားကို- ''အသွ်င္ေဂါတမဥပမာေသာ္ကား ရြာ၏လည္းေကာင္း နိဂံုး၏လည္းေကာင္း မနီးမေဝးေသာ အရပ္၌အင္ၾကင္းပင္ႀကီးသည္ ရွိေလရာ၏၊ ထိုအင္ၾကင္းပင္ႀကီး၏ မျမဲေသာသေဘာေၾကာင့္အခက္အရြက္တို႔သည္ ပ်က္စီးကုန္ရာ၏၊ အခြံအေပြးတို႔သည္ ပ်က္စီးကုန္ရာ၏၊ အကာတို႔သည္ပ်က္စီးကုန္ရာ၏၊ ထိုအင္ၾကင္းပင္ႀကီးသည္ ေနာင္ အခါ၌ ကင္းေသာ အခက္အရြက္ ကင္းေသာအခြံအေပြး ကင္းေသာ အကာရွိသည္ျဖစ္၍ အႏွစ္သက္သက္ သာ တည္ေနသကဲ့သို႔၊ ဤအတူသာလွ်င္အသွ်င္ေဂါတမ၏ စကားသည္ အခက္အရြက္မွ ကင္းပါေပ၏၊ အခြံအေပြးမွ ကင္းပါေပ၏၊ အကာမွကင္းပါေပ၏၊ အႏွစ္သက္သက္၌ တည္ပါေပ၏။

အသွ်င္ေဂါတမ (တရားေတာ္သည္) အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရွိပါေပ၏။ပ။ အသွ်င္ေဂါတမသည္ ယေန႔ ကိုအစျပဳ၍ အသက္ရွည္သမွ် ကာလပတ္လံုး အကြၽႏု္ပ္ကို (ရတနာသုံးပါးကို) ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ေသာ သူ'ဥပါသကာ' ဟူ၍ မွတ္ေတာ္မူပါေလာ့''ဟု ေလွ်ာက္၏။

ႏွစ္ခုေျမာက္ အဂၢိဝစၧသုတ္ ၿပီး၏။

ယမကသုတ္

၃-ယမကသုတ္

၈၅။ အခါတစ္ပါး၌ အသွ်င္သာရိပုၾတာသည္ သာဝတၳိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံျဖစ္ေသာေဇတဝန္ေက်ာင္း၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ ယမကမည္ေသာ ရဟန္းအား ဤသို႔သေဘာရွိေသာ ယုတ္မာေသာ အယူသည္ ျဖစ္ေပၚ၏-''အာသေဝါကုန္ၿပီးေသာ ရဟန္းသည္ ခႏၶာကိုယ္ ပ်က္စီးျခင္းေၾကာင့္ ျပတ္၏၊ ေပ်ာက္၏၊ ေသသည္မွ ေနာက္၌ မျဖစ္၊ ထိုသို႔ေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူေသာ တရားကို ငါ သိ၏ ''ဟု ယုတ္မာေသာ အယူ ျဖစ္ေပၚ၏။

မ်ားစြာေသာ ရဟန္းတို႔သည္ ''ယမကမည္ေသာ ရဟန္းအား အာသေဝါကုန္ၿပီးေသာ ရဟန္းသည္ခႏၶာကိုယ္ ပ်က္စီးျခင္းေၾကာင့္ ျပတ္၏၊ ေပ်ာက္၏၊ ေသသည္မွ ေနာက္၌ မျဖစ္၊ ထိုသို႔ေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူေသာ တရားကို ငါ သိ၏ဟု ဤသို႕သေဘာရွိေသာ ယုတ္မာေသာ အယူသည္ ျဖစ္ေပၚ၏ ''ဟု ၾကားၾကကုန္၏။ ထိုအခါ ရဟန္းတို႔သည္ အသွ်င္ယမကထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ အသွ်င္ယမကႏွင့္ အတူ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ႏႈတ္ဆက္ေျပာဆိုကုန္၏၊ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ႏွစ္လိုဖြယ္ စကားကို ေျပာဆိုၿပီး၍ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ကုန္လ်က္ ဤစကားကို ေျပာဆိုၾကကုန္၏-

''ငါ့သွ်င္ယမက သင့္အား အာသေဝါကုန္ၿပီးေသာ ရဟန္းသည္ ခႏၶာကိုယ္ ပ်က္စီးျခင္းေၾကာင့္ ျပတ္၏၊ ေပ်ာက္၏၊ ေသသည္မွ ေနာက္၌ မျဖစ္ဟု ထိုသို႔ေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူေသာ တရားကို ငါ သိ၏''ဟု ဤသို႕သေဘာရွိေသာ ယုတ္မာေသာ အယူ ျဖစ္ေပၚသည္ဆိုသည္မွာ မွန္သေလာဟု ေမးျမန္းၾကကုန္၏။ ငါ့သွ်င္တို႔ မွန္၏၊ အာသေဝါကုန္ၿပီးေသာ ရဟန္းသည္ခႏၶာကိုယ္ ပ်က္စီးျခင္းေၾကာင့္ ျပတ္၏၊ ေပ်ာက္၏၊ ေသသည္မွ ေနာက္၌ မျဖစ္ဟု ဤသို႔ေသာအျခင္းအရာအားျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူေသာ တရားကို ငါ သိပါ၏ဟု (ေျပာဆို၏)။

ငါ့သွ်င္ယမက ဤသို႔ မေျပာပါလင့္၊ ျမတ္စြာဘုရားကို မစြပ္စဲြပါလင့္၊ ျမတ္စြာဘုရားကို စြပ္စဲြျခင္းသည္မေကာင္းပါ၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ''အာသေဝါကုန္ၿပီးေသာ ရဟန္းသည္ ခႏၶာကိုယ္ ပ်က္စီးျခင္း ေၾကာင့္ျပတ္၏၊ ေပ်ာက္၏၊ ေသသည္မွ ေနာက္၌ မျဖစ္''ဟု ဤသို႔ မေဟာတန္ရာဟု ေျပာဆိုၾကကုန္၏။

အသွ်င္ယမကသည္ ဤသို႔ပင္ ထိုရဟန္းမ်ားက ေျပာဆိုၾကေသာ္လည္း ''အာသေဝါကုန္ၿပီးေသာ ရဟန္းသည္ ခႏၶာကိုယ္ ပ်က္စီးျခင္းေၾကာင့္ ျပတ္၏၊ ေပ်ာက္၏၊ ေသသည္မွ ေနာက္၌ မျဖစ္ဟု ထိုသို႔ေသာအျခင္းအရာအားျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူေသာ တရားကို ငါ သိ၏''ဟု ထိုအတိုင္းသာထိုယုတ္မာ ေသာ အယူကို အခိုင္အမာအားျဖင့္ အမွားသံုးသပ္ေသာအားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္း၍ ေျပာဆို၏။

ယင္းအေၾကာင္း ေၾကာင့္ ထိုရဟန္းတို႔သည္ အသွ်င္ယမကကို ထိုသို႔ ယုတ္မာေသာ အယူမွကင္းလြတ္ေစရန္ မစြမ္းႏိုင္ ကုန္။ ထိုအခါ ထိုရဟန္းတို႔သည္ ေနရာမွ ထ၍ အသွ်င္သာရိပုၾတာထံသို႔ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ အသွ်င္သာရိ ပုၾတာအား ဤစကားကို ေလွ်ာက္ကုန္၏-''ငါ့သွ်င္သာရိပုၾတာယမကမည္ေသာ ရဟန္းအား အာသေဝါ ကုန္ၿပီးေသာ ရဟန္းသည္ ခႏၶာကိုယ္ ပ်က္စီးျခင္းေၾကာင့္ျပတ္၏၊ ေပ်ာက္၏၊ ေသသည္မွ ေနာက္၌ မျဖစ္ဟု ထိုသို႔ေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားေဟာေတာ္မူေသာ တရားကို ငါ သိ၏ဟု ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ ယုတ္မာေသာ အယူသည္ ျဖစ္ေပၚ၏။

ေတာင္းပန္ပါ၏၊ အသွ်င္သာရိပုၾတာသည္ သနားသည္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ယမကရဟန္းထံသို႔ခ်ဥ္းကပ္ပါေလာ့''ဟု ေလွ်ာက္ကုန္၏။ အသွ်င္သာရိပုၾတာသည္ ဆိတ္ဆိတ္ ေနျခင္းျဖင့္လက္ခံေတာ္မူ၏။ ထို႔ေနာက္ အသွ်င္သာရိပုၾတာသည္ ညခ်မ္းအခါ တစ္ပါး တည္း ကိန္းေအာင္းရာမွထ၍ အသွ်င္ယမကထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ အသွ်င္ယမကႏွင့္ အတူ ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္းသာႏႈတ္ဆက္ေျပာဆို၏၊ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ ႏွစ္လိုဖြယ္ေသာ စကားကို ေျပာဆိုၿပီး၍ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ကာ အသွ်င္ယမကအား ဤစကားကို ေျပာဆိုေမးျမန္း၏-

''ငါ့သွ်င္ယမက သင့္အား အာသေဝါကုန္ၿပီးေသာ ရဟန္းသည္ ခႏၶာကိုယ္ ပ်က္စီးျခင္းေၾကာင့္ ျပတ္၏၊ ေပ်ာက္၏၊ ေသသည္မွ ေနာက္၌ မျဖစ္ဟု ထိုသို႔ေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားအား ေဟာေတာ္မူေသာ တရားကို ငါ သိ၏''ဟု ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ ယုတ္မာေသာ အယူျဖစ္ေပၚသည္ဆိုသည္မွာ မွန္သေလာဟု ေမးေတာ္မူ၏။ ငါ့သွ်င္ မွန္ပါ၏၊ အာသေဝါကုန္ၿပီးေသာရဟန္းသည္ ကိုယ္ခႏၶာ ပ်က္စီး ျခင္းေၾကာင့္ ျပတ္၏၊ ေပ်ာက္၏၊ ေသသည္မွ ေနာက္၌ မျဖစ္ဟု ဤသို႔ေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျမတ္စြာ ဘုရား ေဟာေတာ္မူေသာ တရားကို ငါ သိပါ၏ဟု ဆို၏။

ငါ့သွ်င္ယမက ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း၊ ႐ုပ္သည္ ျမဲသေလာ၊ မျမဲသေလာ။ မျမဲပါငါ့သွ်င္။ ေဝဒနာသည္။ သညာသည္။ သခၤါရတို႔သည္။ ဝိညာဏ္သည္ ျမဲသေလာ၊ မျမဲသေလာ။ မျမဲပါငါ့သွ်င္။ ငါ့သွ်င္ယမက ထို႔ေၾကာင့္ အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ အတြင္း အျပင္လည္းျဖစ္ေသာ အၾကမ္း အႏုလည္းျဖစ္ေသာ အယုတ္ အျမတ္လည္းျဖစ္ေသာ အေဝး အနီးလည္းျဖစ္ေသာ ႐ုပ္အားလံုးကို '' ဤ႐ုပ္သည္ ငါ့ဥစၥာ မဟုတ္၊ ဤ႐ုပ္သည္ ငါ မဟုတ္၊ ဤ႐ုပ္သည္ ငါ၏ ကိုယ္ 'အတၱ'မဟုတ္''ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္ ႐ႈရမည္။ ေဝဒနာအားလံုးကို။ သညာအားလံုးကို။ သခၤါရအားလံုးတို႔ကို။ အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ အတြင္း အျပင္လည္းျဖစ္ေသာအၾကမ္း အႏုလည္းျဖစ္ေသာ အယုတ္ အျမတ္လည္းျဖစ္ေသာ အေဝး အနီးလည္းျဖစ္ေသာ ဝိညာဏ္အားလံုးကို '' ဤဝိညာဏ္သည္ ငါ့ဥစၥာ မဟုတ္၊ ဤဝိညာဏ္သည္ ငါ မဟုတ္၊ ဤဝိညာဏ္သည္ငါ၏ ကိုယ္ 'အတၱ' မဟုတ္''ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္ ႐ႈရမည္။ ဤသို႔ ႐ႈေသာအၾကားအျမင္ရွိေသာ အရိယာတပည့္သည္ ႐ုပ္၌လည္း ၿငီးေငြ႕၏၊ ေဝဒနာ၌လည္း ၿငီးေငြ႕၏၊ သညာ၌လည္း ၿငီးေငြ႕၏၊ သခၤါရတို႔ ၌လည္း ၿငီးေငြ႕၏၊ ဝိညာဏ္၌လည္း ၿငီးေငြ႕၏၊ ၿငီးေငြ႕ေသာ္ စဲြမက္မႈကင္း၏၊ စဲြမက္မႈ ကင္းျခင္းေၾကာင့္ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္၏၊ ကိေလသာမွ ''လြတ္ေျမာက္ေသာ္လြတ္ေျမာက္ၿပီ ''ဟု အသိဉာဏ္ ျဖစ္၏၊ ''ပဋိသေႏၶေနမႈ ကုန္ၿပီ၊ အက်င့္ျမတ္ကို က်င့္သံုးၿပီးၿပီ၊ ျပဳဖြယ္ကိစၥကို ျပဳၿပီးၿပီ၊ ဤမဂ္ကိစၥအလို႔ငွါ တစ္ပါးေသာျပဳဖြယ္ မရွိေတာ့ၿပီ''ဟု သိ၏။

ငါ့သွ်င္ယမက ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း၊ ႐ုပ္ကို ''သတၱဝါ''ဟု ႐ႈသေလာ။ မ႐ႈပါငါ့သွ်င္။ ေဝဒနာကို ''သတၱဝါ''ဟု ႐ႈသေလာ။ မ႐ႈပါ ငါ့သွ်င္။ သညာကို။ သခၤါရတို႔ကို။ ဝိညာဏ္ကို''သတၱဝါ''ဟု ႐ႈသေလာ။ မ႐ႈပါ ငါ့သွ်င္။ ငါ့သွ်င္ယမက ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း၊ ႐ုပ္၌ ''သတၱဝါ''ဟု ႐ႈသေလာ။ မ႐ႈပါ ငါ့သွ်င္။ ႐ုပ္မွ တျခား၌ 'သတၱဝါ'ဟု ႐ႈသေလာ။ မ႐ႈပါ ငါ့သွ်င္။ ေဝဒနာ၌ ။ ေဝဒနာမွ တျခား၌ ။ သညာ၌ ။ သညာမွ တျခား၌ ။ သခၤါရတို႔၌ ။ သခၤါရတို႔မွ တျခား၌ ။ ဝိညာဏ္၌ ''သတၱဝါ''ဟု ႐ႈသေလာ။ မ႐ႈပါ ငါ့သွ်င္။ ဝိညာဏ္မွ တျခား၌ ''သတၱဝါ''ဟု ႐ႈသေလာ။ မ႐ႈပါ ငါ့သွ်င္။ ငါ့သွ်င္ယမက ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း၊ ႐ုပ္ကို။ ေဝဒနာကို။ သညာကို။ သခၤါရတို႔ကို။ ဝိညာဏ္ကို ''သတၱဝါ''ဟု ႐ႈသေလာ။ မ႐ႈပါ ငါ့သွ်င္။ ငါ့သွ်င္ယမက ထိုအရာကိုအဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း၊ ဤသတၱဝါသည္ ႐ုပ္မရွိ၊ ေဝဒနာမရွိ၊ သညာမရွိ၊ သခၤါရမရွိ၊ ဝိညာဏ္မရွိဟု႐ႈသေလာ။ မ႐ႈပါ ငါ့သွ်င္။

ငါ့သွ်င္ယမက သင္သည္ ဤမ်က္ေမွာက္ဘဝ၌ ပင္ အမွန္အားျဖင့္ အဟုတ္အားျဖင့္ သတၱဝါဟု မရအပ္ပါဘဲလ်က္ ''အာသေဝါကုန္ၿပီးေသာ ရဟန္းသည္ ခႏၶာကိုယ္ ပ်က္စီးျခင္းေၾကာင့္ ျပတ္၏၊ ေပ်ာက္၏၊ ေသသည္မွ ေနာက္၌ မျဖစ္ဟု ထိုသို႔ေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူေသာတရား ကို ငါ သိ၏''ဟု ေျပာျခင္းသည္ သင့္ေလ်ာ္ပါမည္ေလာ။

ငါ့သွ်င္သာရိပုၾတာ တရားမနာရမီ ေရွးအခါက မသိသည္ျဖစ္၍ ငါ့အား ထိုယုတ္မာေသာ အယူသည္ျဖစ္ခဲ့ပါ၏၊ အသွ်င္သာရိပုၾတာ၏ ဤတရားေဒသနာကို ၾကားနာရေသာေၾကာင့္ ထိုယုတ္မာေသာအယူသည္ ေပ်ာက္ပါၿပီ၊ အကြၽႏု္ပ္သည္ တရားကိုလည္း ထိုးထြင္း၍ သိပါၿပီဟု (ေလွ်ာက္၏)။

ငါ့သွ်င္ယမက ''အာသေဝါကုန္ၿပီးေသာ ရဟႏၲာရဟန္းသည္ ခႏၶာကိုယ္ ပ်က္စီး၍ ေသသည္မွ ေနာက္၌ အဘယ္သို႔ ျဖစ္သနည္း''ဟု သင့္ကို အကယ္၍ ေမးၾကလွ်င္ ဤသို႔ အေမးခံရေသာ သင္သည္အဘယ္သို႔ ေျဖမည္နည္းဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ငါ့သွ်င္ ငါ့ကို ''ငါ့သွ်င္ယမက အာသေဝါကုန္ၿပီးေသာရဟႏၲာ ရဟန္းသည္ ခႏၶာကိုယ္ ပ်က္စီး၍ ေသသည္မွ ေနာက္၌ အဘယ္သို႔ ျဖစ္သနည္း''ဟု အကယ္၍ ေမးၾက လွ်င္ ဤသို႔ အေမးခံရေသာ ငါသည္ ဤသို႔ ေျဖပါအံ့- ငါ့သွ်င္တို႔ ႐ုပ္သည္ မျမဲ၊ မျမဲေသာ႐ုပ္သည္ ဆင္းရဲ၏၊ ဆင္းရဲေသာ ႐ုပ္သည္ ခ်ဳပ္၏၊ ေပ်ာက္၏။ ေဝဒနာသည္။ သညာသည္။ သခၤါရတို႔သည္။ ဝိညာဏ္သည္ မျမဲ၊ မျမဲေသာ ဝိညာဏ္သည္ ဆင္းရဲ၏၊ ဆင္းရဲေသာ ဝိညာဏ္သည္ခ်ဳပ္၏၊ ေပ်ာက္၏။ ငါ့သွ်င္ ဤသို႔ အေမးခံရေသာ ငါသည္ ဤသို႔ ေျဖပါအံ့ဟု (ေလွ်ာက္၏)။

ငါ့သွ်င္ယမက ေကာင္းေပစြ ေကာင္းေပစြ၊ ငါ့သွ်င္ယမက ထိုသို႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဤအနက္သေဘာကိုပင္ အတိုင္းထက္လြန္ေသာ ဉာဏ္အလို႔ငွါ သင့္အား ဥပမာ ျပဳဦးမည္။ ငါ့သွ်င္ယမကဥပမာေသာ္ကား သူႂကြယ္သည္လည္းေကာင္း၊ သူႂကြယ္သားသည္လည္းေကာင္း ႂကြယ္ဝ၏၊ ဥစၥာမ်ား၏၊ စည္းစိမ္မ်ား၏၊ (အတြင္း အပ) အေစာင့္အေရွာက္ႏွင့္လည္း ျပည့္စံု၏။ ထိုသူအား အက်ဳိးမဲ့ကိုလိုလားေသာ စီးပြါးမဲ့ကို လိုလားေသာ ေဘးမကင္းမႈကို လိုလားေသာ သတ္လိုေသာေယာက်္ားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေပၚရာ၏။ ထိုသူ အား '' ဤသူႂကြယ္သည္လည္းေကာင္း၊ ့သူႂကြယ္သားသည္လည္းေကာင္း ႂကြယ္ဝ၏၊ ဥစၥာမ်ား၏၊ စည္းစိမ္ မ်ား၏၊ (အတြင္းအပ) အေစာင့္အေရွာက္ႏွင့္လည္း ျပည့္စံု၏။ ဤသူကို ႏိုင္ထက္စီးနင္းသတ္ရန္ မလြယ္ ကူလွ၊ ငါသည္အတြင္းသို႔ ဝင္၍ သတ္ရမူ ေကာင္းေလစြ''ဟု အၾကံျဖစ္၏။ ထိုသူသည္ ထိုသူႂကြယ္သို႔လည္းေကာင္း၊ သူႂကြယ္သားသို႔လည္းေကာင္း ခ်ဥ္းကပ္၍ ''အသွ်င္ အသွ်င့္ကို ခစားလုပ္ေကြၽးပါရေစ''ဟု ေျပာဆိုရာ၏။

ထိုသူကို ထိုသူႂကြယ္သည္လည္းေကာင္း၊ သူႂကြယ္သားသည္လည္းေကာင္း ခစားလုပ္ေကြၽး ေစရာ၏၊ ထိုသူသည္ ေရွးဦးစြာ ထလ်က္ ေနာက္မွ အိပ္လ်က္ အဘယ္ကို ျပဳရမည္နည္းဟု နာခံလ်က္စိတ္တိုင္းက် ျပဳမူလ်က္ ခ်စ္ဖြယ္ရာကို ေျပာလ်က္ ခစားလုပ္ေကြၽးရာ၏၊ ထိုသူ႕ကို ထိုသူႂကြယ္သည္လည္းေကာင္း၊ သူႂကြယ္သားသည္လည္းေကာင္း အေဆြခင္ပြန္းအျဖစ္အားျဖင့္လည္း ယံုၾကည္ရာ၏၊ စိတ္ေကာင္း ရွိသူအျဖစ္အားျဖင့္လည္း ယံုၾကည္ရာ၏၊ ထိုသူ၌လည္း အကြၽမ္းဝင္ျခင္းသို႔ ေရာက္ရာ၏။

ငါ့သွ်င္ ထို ေယာက်္ားသည္ '' ဤသူႂကြယ္သည္လည္းေကာင္း၊ သူႂကြယ္သားသည္လည္းေကာင္း ငါႏွင့္အကြၽမ္းဝင္ၿပီ''ဟု ဤသို႔ အထင္ျဖစ္ေသာ အခါ ထိုသူႂကြယ္ သို႔မဟုတ္ သူႂကြယ္သား ဆိတ္ကြယ္ရာေရာက္ေနသည္ကို သိလွ်င္ ထက္လွစြာေသာ ဓားျဖင့္ သတ္ရာ၏။

ငါ့သွ်င္ယမက ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း။ ထိုေယာက်္ားသည္ ဤသူႂကြယ္သို႔လည္းေကာင္း၊ သူႂကြယ္သားသို႔လည္းေကာင္း ခ်ဥ္းကပ္၍ ''အသွ်င္ အသွ်င့္ကို ခစားပါရေစ''ဟု ဤသို႔ ေျပာေသာအခါ၌လည္း ထိုသူသည္ သူသတ္သမားပင္ ျဖစ္၏၊ သူသတ္သမား ျဖစ္လ်က္လည္း ''ငါ့ကို သတ္မည့္သူ''ဟု မသိသည္ မဟုတ္ပါေလာ၊ ေရွးဦးစြာ ထလ်က္ ေနာက္မွ အိပ္လ်က္ အဘယ္ကို ျပဳရမည္နည္းဟု နာခံလ်က္ စိတ္တိုင္းက် ျပဳမူလ်က္ ခ်စ္ဖြယ္ရာကို ေျပာလ်က္ ခစားေသာ အခါ၌လည္း ထိုသူသည္ သူသတ္သမားပင္ ျဖစ္၏၊ သူသတ္သမား ျဖစ္လ်က္လည္း ''ငါ့ကို သတ္မည့္သူ''ဟု မသိသည္မဟုတ္ပါေလာ၊ ဆိတ္ကြယ္ရာသို႔ ေရာက္ေနသည္ကို သိလွ်င္ ထက္လွေသာ ဓားျဖင့္ သတ္ေသာ အခါ၌လည္း ထိုသူသည္ သူသတ္သမားပင္ ျဖစ္၏၊ သူသတ္သမား ျဖစ္လ်က္လည္း ''ငါ့ကို သတ္မည့္သူ''ဟုမသိသည္ မဟုတ္ပါေလာဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ငါ့သွ်င္ဟုတ္ပါ၏၊ ငါ့သွ်င္ ဤအတူပင္အၾကားအျမင္မရွိေသာ, အရိယာတို႔ကို မဖူးျမင္ဖူးေသာ, အရိယာတရား၌ မလိမၼာေသာ, အရိယာတရား၌ မယဥ္ေက်းေသာ၊ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ကို မဖူးျမင္ဖူးေသာ, သူေတာ္ေကာင္းတရား၌ မလိမၼာေသာ,သူေတာ္ေကာင္းတရား၌ မယဥ္ေက်းေသာ ပုထုဇဥ္သည္ ႐ုပ္ကို အတၱဟူ၍ ႐ႈ၏။ ႐ုပ္ရွိေသာအတၱဟုလည္းေကာင္း၊ အတၱ၌ ႐ုပ္ဟုလည္းေကာင္း၊ ႐ုပ္၌ အတၱဟုလည္းေကာင္း ႐ႈ၏။ ေဝဒနာကို။ သညာကို။ သခၤါရတို႔ကို။ ဝိညာဏ္ကို အတၱဟူ၍ ႐ႈ၏။ ဝိညာဏ္ရွိေသာ အတၱဟုလည္းေကာင္း၊ အတၱ၌ ဝိညာဏ္ဟုလည္းေကာင္း၊ ဝိညာဏ္၌ အတၱဟုလည္းေကာင္း ႐ႈ၏။

ထိုသူသည္ မျမဲေသာ ႐ုပ္ကို ''မျမဲေသာ ႐ုပ္''ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ၊ မျမဲေသာ ေဝဒနာကို''မျမဲေသာ ေဝဒနာ''ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ၊ မျမဲေသာ သညာကို ''မျမဲေသာ သညာ''ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ၊ မျမဲေသာ သခၤါရတို႔ကို ''မျမဲေသာ သခၤါရတို႔''ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ၊ မျမဲေသာဝိညာဏ္ကို ''မျမဲေသာ ဝိညာဏ္''ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ။

ဆင္းရဲေသာ ႐ုပ္ကို ''ဆင္းရဲေသာ ႐ုပ္''ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ၊ ဆင္းရဲေသာ ေဝဒနာကို''ဆင္းရဲေသာ ေဝဒနာ''ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ၊ ဆင္းရဲေသာ သညာကို။ ဆင္းရဲေသာ သခၤါရတို႔ကို။ ဆင္းရဲေသာ ဝိညာဏ္ကို ''ဆင္းရဲေသာ ဝိညာဏ္''ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ။

ကိုယ္ 'အတၱ' မဟုတ္ေသာ ႐ုပ္ကို ''ကိုယ္ 'အတၱ' မဟုတ္ေသာ ႐ုပ္''ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ၊ ကိုယ္ 'အတၱ' မဟုတ္ေသာ ေဝဒနာကို။ ကိုယ္ 'အတၱ' မဟုတ္ေသာ သညာကို။ ကိုယ္ 'အတၱ'မဟုတ္ေသာ သခၤါရတို႔ကို။ ကိုယ္'အတၱ' မဟုတ္ေသာ ဝိညာဏ္ကို ''ကိုယ္'အတၱ' မဟုတ္ေသာဝိညာဏ္''ဟုဟုတ္တိုင္း မွန္စြာ မသိ။

ျပဳျပင္အပ္ေသာ ႐ုပ္ကို ''ျပဳျပင္အပ္ေသာ ႐ုပ္''ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ၊ ျပဳျပင္အပ္ေသာေဝဒနာကို။ ျပဳျပင္အပ္ေသာ သညာကို။ ျပဳျပင္အပ္ေသာ သခၤါရတို႔ကို။ ျပဳျပင္အပ္ေသာ ဝိညာဏ္ကို''ျပဳျပင္အပ္ေသာ ဝိညာဏ္''ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ။

သူသတ္သမားျဖစ္ေသာ ႐ုပ္ကို ''သူသတ္သမားျဖစ္ေသာ ႐ုပ္''ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ၊ သူသတ္သမားျဖစ္ေသာ ေဝဒနာကို။ သူသတ္သမားျဖစ္ေသာ သညာကို။ သူသတ္သမားျဖစ္ေသာ သခၤါရတို႔ကို။ သူသတ္သမားျဖစ္ေသာ ဝိညာဏ္ကို ''သူသတ္သမားျဖစ္ေသာ ဝိညာဏ္''ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ။

ထိုသူသည္ ႐ုပ္ကို ငါ၏ ကိုယ္ 'အတၱ'ဟု ကပ္ေရာက္၏၊ စဲြယူ၏၊ ေဆာက္တည္၏၊ ေဝဒနာကို။ သညာကို။ သခၤါရတို႔ကို။ ဝိညာဏ္ကို ငါ၏ ကိုယ္ 'အတၱ'ဟု ကပ္ေရာက္၏၊ စဲြယူ၏၊ ေဆာက္တည္၏၊ ကပ္ေရာက္စဲြယူအပ္ကုန္ေသာ ဤဥပါဒါနကၡႏၶာငါးပါးတို႔သည္ ထိုသူအား ၾကာျမင့္စြာ စီးပြါးမဲ့ျခင္းငွါ ဆင္းရဲျခင္းငွါ ျဖစ္ကုန္၏။

ငါ့သွ်င္ အၾကားအျမင္ရွိေသာ အရိယာတို႔ကို ဖူးျမင္ဖူးေသာ အရိယာတရား၌ လိမၼာေသာ အရိယာတရား၌ ယဥ္ေက်းေသာ။ပ။ သူေတာ္ေကာင္းတရား၌ ယဥ္ေက်းေသာ အရိယာတပည့္သည္ ႐ုပ္ကို အတၱဟူ၍ မ႐ႈ။ ႐ုပ္ရွိေသာ အတၱဟုလည္းေကာင္း၊ အတၱ၌ ႐ုပ္ဟုလည္းေကာင္း၊ ႐ုပ္၌ အတၱဟုလည္းေကာင္းမ႐ႈ။ ေဝဒနာကို။ သညာကို။ သခၤါရတို႔ကို။ ဝိညာဏ္ကို အတၱဟူ၍ မ႐ႈ။ ဝိညာဏ္ရွိေသာအတၱဟုလည္း ေကာင္း၊ အတၱ၌ ဝိညာဏ္ဟုလည္းေကာင္း၊ ဝိညာဏ္၌ အတၱဟုလည္းေကာင္း မ႐ႈ။

ထိုအရိယာတပည့္သည္ မျမဲေသာ ႐ုပ္ကို ''မျမဲေသာ ႐ုပ္''ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိ၏၊ မျမဲေသာေဝဒနာကို။ မျမဲေသာ သညာကို။ မျမဲေသာ သခၤါရတို႔ကို။ မျမဲေသာ ဝိညာဏ္ကို ''မျမဲေသာဝိညာဏ္''ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိ၏။

ဆင္းရဲေသာ ႐ုပ္ကို ''ဆင္းရဲေသာ ႐ုပ္''ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိ၏၊ ဆင္းရဲေသာ ေဝဒနာကို။ ဆင္းရဲေသာ သညာကို။ ဆင္းရဲေသာ သခၤါရတို႔ကို။ ဆင္းရဲေသာ ဝိညာဏ္ကို ''ဆင္းရဲေသာ ဝိညာဏ္''ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိ၏။

ကိုယ္ 'အတၱ' မဟုတ္ေသာ ႐ုပ္ကို ''ကိုယ္ 'အတၱ' မဟုတ္ေသာ ႐ုပ္''ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိ၏၊ ကိုယ္ 'အတၱ' မဟုတ္ေသာ ေဝဒနာကို။ ကိုယ္ 'အတၱ' မဟုတ္ေသာ သညာကို။ ကိုယ္ 'အတၱ'မဟုတ္ေသာ သခၤါရတို႔ကို။ ကိုယ္'အတၱ' မဟုတ္ေသာ ဝိညာဏ္ကို ''ကိုယ္'အတၱ' မဟုတ္ေသာဝိညာဏ္''ဟုဟုတ္တိုင္း မွန္စြာ သိ၏။

ျပဳျပင္အပ္ေသာ ႐ုပ္ကို ''ျပဳျပင္အပ္ေသာ ႐ုပ္''ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိ၏၊ ျပဳျပင္အပ္ေသာေဝဒနာကို။ ျပဳျပင္အပ္ေသာ သညာကို။ ျပဳျပင္အပ္ေသာ သခၤါရတို႔ကို။ ျပဳျပင္အပ္ေသာ ဝိညာဏ္ကို''ျပဳျပင္အပ္ေသာ ဝိညာဏ္''ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိ၏။

သူသတ္သမားျဖစ္ေသာ ႐ုပ္ကို ''သူသတ္သမားျဖစ္ေသာ ႐ုပ္''ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိ၏၊ သူသတ္သမားျဖစ္ေသာ ေဝဒနာကို။ သူသတ္သမားျဖစ္ေသာ သညာကို။ သူသတ္သမားျဖစ္ေသာ သခၤါရတို႔ကို''သူသတ္သမားျဖစ္ေသာ သခၤါရတို႔ ''ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိ၏၊ သူသတ္သမားျဖစ္ေသာ ဝိညာဏ္ကို''သူသတ္သမားျဖစ္ေသာ ဝိညာဏ္''ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိ၏။

ထိုသူသည္ ႐ုပ္ကို ငါ၏ ကိုယ္ 'အတၱ'ဟု မကပ္ေရာက္၊ မစဲြယူ၊ မေဆာက္တည္၊ ေဝဒနာကို။ သညာကို။ သခၤါရတို႔ကို။ ဝိညာဏ္ကို ငါ၏ ကိုယ္ 'အတၱ'ဟု မကပ္ေရာက္၊ မစဲြယူ၊ မေဆာက္တည္၊ မကပ္ေရာက္ မစဲြယူအပ္ကုန္ေသာ ဥပါဒါနကၡႏၶာငါးပါးတို႔သည္ ထိုသူအား ၾကာျမင့္စြာ စီးပြါးျဖစ္ျခင္းငွါခ်မ္းသာျခင္းငွါ ျဖစ္ကုန္၏ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ငါ့သွ်င္သာရိပုၾတာ အၾကင္အသွ်င္တို႔အား အသွ်င္ကဲ့သို႔သေဘာရွိကုန္ေသာ ေစာင့္ေရွာက္တတ္ကုန္ေသာ အက်ဳိးလိုလားကုန္ေသာ ဆံုးမတတ္ကုန္ေသာ ကံျမစ္တတ္ကုန္ေသာ သီတင္းသံုးေဖာ္တို႔ ရွိကုန္၏၊ ထိုအသွ်င္တို႔ကဲ့သို႔ပင္ အကြၽႏု္ပ္အား ဤအတိုင္းပင္ ျဖစ္ပါ့၏၊ အကြၽႏု္ပ္သည္ အသွ်င္သာရိပုၾတာ၏ ဤတရားေဒသနာကို ၾကားနာရေသာေၾကာင့္ အကြၽႏု္ပ္၏ စိတ္သည္ တစ္စံုတစ္ခုကို မစြဲလမ္းမူ၍ အာသေဝါတို႔မွ လြတ္ပါၿပီဟု (ေလွ်ာက္၏)။

တတိယသုတ္။