၄- စူဠေဝဒလႅသုတ္
၄၆ဝ။ အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္-
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္
ရွဥ့္နက္တို႔ကို အစာေကြၽးရာျဖစ္ေသာ ေဝဠဳဝန္ေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူ၏။
ထိုအခါ ဝိသာခ ဥပါသကာသည္ ဓမၼဒိႏၷာရဟန္းမိန္းမထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္
႐ိုေသစြာ ရွိခိုး၍ သင့္ေလ်ာ္ေသာ ေနရာ၌ ထိုင္လ်က္ ဤစကားကို ေျပာဆို၏ -
အသွ်င္မ ''သကၠာယ သကၠာယ၁ဟု ဆို၏၊ အသွ်င္မ အဘယ္ကို သကၠာယဟု ျမတ္စြာဘုရားေဟာထားပါသနည္း'' ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဒါယကာဝိသာခ ဤဥပါဒါနကၡႏၶာ (စြဲလမ္းဖြယ္ ခႏၶာ) ငါးပါးတို႔ကို သကၠာယဟု ျမတ္စြာဘုရားေဟာေတာ္မူ၏။
အဘယ္ငါးပါးတို႔နည္း ဟူမူ- ႐ူပုပါဒါနကၡႏၶာ (႐ုပ္ဟူေသာ
စြဲဲလမ္းဖြယ္ခႏၶာ)၊ ေဝဒႏုပါဒါနကၡႏၶာ (ခံစားမႈဟူေသာ စြဲဲလမ္းဖြယ္ခႏၶာ)၊
သၫုပါဒါနကၡႏၶာ (မွတ္သားမႈဟူေသာ စြဲဲလမ္းဖြယ္ခႏၶာ)၊ သခၤါ႐ုပါဒါနကၡႏၶာ
(ျပဳစီရင္မႈဟူေသာ စြဲဲလမ္းဖြယ္ခႏၶာ)၊ ဝိညာဏုပါဒါနကၡႏၶာ (အထူးသိမႈဟူေသာ
စြဲဲလမ္းဖြယ္ခႏၶာ)တို႔တည္း။ ဒါယကာဝိသာခ ဤဥပါဒါနကၡႏၶာ (စြဲဲလမ္းဖြယ္ခႏၶာ)
ငါးပါးတို႔ကို သကၠာယဟု ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏ဟု (မိန္႔ဆို၏)။
''အသွ်င္မ ေကာင္းပါေပ့၏'' ဟု ဝိသာခဥပါသကာသည္
ဓမၼဒိႏၷာရဟန္းမိန္းမ၏ စကားကို အလြန္ႏွစ္သက္ဝမ္းေျမာက္၍ ထို႔ထက္အလြန္
ျပႆနာကို ေမးေလွ်ာက္ျပန္၏။
''အသွ်င္မ သကၠာယျဖစ္ေပၚေၾကာင္း သကၠာယျဖစ္ေပၚေၾကာင္းဟု
ဆို၏၊ အသွ်င္မ အဘယ္ကိုသကၠာယ ျဖစ္ေပၚေၾကာင္းဟု ျမတ္စြာဘုရား
ေဟာေတာ္မူပါသနည္း'' ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဒါယကာဝိသာခ တစ္ဖန္ဘဝသစ္ကို ျဖစ္ေစတတ္ေသာ
ႏွစ္သက္တပ္စြန္းမႈ 'နႏၵီရာဂ' ႏွင့္ တစ္ကြျဖစ္ေသာ ထိုထိုဘုံဘဝ၌
အလြန္ႏွစ္သက္တတ္ေသာ ကာမဂုဏ္ကို တပ္မက္မႈ 'ကာမတဏွာ'၊ ဘုံဘဝကိုတပ္မက္မႈ 'ဘဝ
တဏွာ'၊ ဘုံဘဝကင္းျပတ္မႈကို တပ္မက္မႈ 'ဝိဘဝတဏွာ'၊ ဤတပ္မက္မႈ
'တဏွာ'ကိုသကၠာယျဖစ္ေပၚေၾကာင္းဟု ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏ဟု (မိန္႔ဆို၏)။
''အသွ်င္မ သကၠာယခ်ဳပ္ရာ, သကၠာယခ်ဳပ္ရာဟု ဆို၏၊ အသွ်င္မ အဘယ္ကို သကၠာယခ်ဳပ္ရာဟုျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူပါသနည္း'' ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဒါယကာဝိသာခ ထိုတပ္မက္မႈ 'တဏွာ'၏သာလွ်င္ အႂကြင္းမဲ့
တပ္စြန္းျခင္းကင္းေသာအားျဖင့္ ခ်ဴပ္ရာ,စြန္႔လႊတ္ရာ, တစ္ဖန္စြန္႔လႊတ္ရာ,
လြတ္ေျမာက္ရာ, တြယ္တာကပ္ျငိမႈမရွိရာ (နိဗၺာန္) ကို သကၠာယခ်ဳပ္ရာဟု
ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏ဟု (မိန္႔ဆို၏)။
''အသွ်င္မ သကၠာယခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္) သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း
အက်င့္, သကၠာယခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္) သို႔ေရာက္ေၾကာင္းအက်င့္ဟု ဆို၏။ အသွ်င္မ
အဘယ္ကို သကၠာယခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္) သို႔ ေရာက္ေၾကာင္းအက်င့္ဟု ျမတ္စြာဘုရား
ေဟာေတာ္မူပါသနည္း'' ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဒါယကာဝိသာခ ဤျမတ္ေသာ အဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ မဂ္ကိုပင္လွ်င္
သကၠာယခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္) သို႔ေရာက္ေၾကာင္းအက်င့္ဟု ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏။
ဤမဂ္ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊ မွန္ေသာအယူ 'သမၼာဒိ႒ိ'၊ မွန္ေသာအၾကံအစည္ 'သမၼာသကၤပၸ'၊
မွန္ေသာစကား 'သမၼာဝါစာ'၊ မွန္ေသာအမႈ 'သမၼာကမၼႏၲ'၊ မွန္ေသာ အသက္ေမြးမႈ
'သမၼာအာဇီဝ'၊ မွန္ေသာအားထုတ္မႈ 'သမၼာဝါယာမ'၊ မွန္ေသာ ေအာက္ေမ့မႈ 'သမၼာသတိ'၊
မွန္ေသာ တည္ၾကည္မႈ 'သမၼာသမာဓိ' ေပတည္းဟု (မိန္႔ဆို၏)။
''အသွ်င္မ ထိုစြဲလမ္းမႈ 'ဥပါဒါန္'သည္ပင္လွ်င္
ထိုစြဲလမ္းဖြယ္ ခႏၶာ (ဥပါဒါနကၡႏၶာ) ငါးပါးတို႔ေလာ၊ သို႔မဟုတ္ စြဲလမ္းမႈ
'ဥပါဒါန္'သည္ စြဲလမ္းဖြယ္ ခႏၶာ (ဥပါဒါနကၡႏၶာ) ငါးပါးတို႔မွ တစ္ျခားေလာ'' ဟု
(ေလွ်ာက္၏)။
ဒါယကာဝိသာခ ထိုစြဲလမ္းမႈ 'ဥပါဒါန္' သည္ပင္လွ်င္
ထိုစြဲလမ္းဖြယ္ ခႏၶာ (ဥပါဒါနကၡႏၶာ) ငါးပါးတို႔့မဟုတ္ကုန္၊ စြဲလမ္းမႈ
'ဥပါဒါန္'သည္ စြဲလမ္းဖြယ္ ခႏၶာ (ဥပါဒါနကၡႏၶာ) ငါးပါးတို႔မွ တစ္ျခားလည္း
မဟုတ္။ ဒါယကာဝိသာခ စြဲလမ္းဖြယ္ ခႏၶာ (ဥပါဒါနကၡႏၶာ) ငါးပါးတို႔၌
လိုခ်င္တပ္မက္မႈ 'ဆႏၵရာဂ'သည္ စြဲလမ္းဖြယ္ခႏၶာ (ဥပါဒါနကၡႏၶာ) ငါးပါးတို႔၌
စြဲလမ္းမႈ 'ဥပါဒါန္' မည္၏ဟု (မိန္႔ဆို၏)။
၄၆၁။ ''အသွ်င္မ အဘယ္သို႔ သကၠာယဒိ႒ိ ျဖစ္သနည္း'' ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဒါယကာဝိသာခ ဤေလာက၌ အရိယာတို႔ကို ဖူးျမင္ေလ့မရွိေသာ,
အရိယာတရား၌ မကြၽမ္းက်င္ ေသာ,အရိယာတရား၌ မယဥ္ေက်းေသာ၊ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ကို
ဖူးျမင္ေလ့မရွိေသာ, သူေတာ္ေကာင္း တရား၌မကြၽမ္းက်င္ေသာ, သူေတာ္ေကာင္းတရား၌
မယဥ္ေက်းေသာ, အၾကားအျမင္မရွိေသာ ပုထုဇဥ္ သည္႐ုပ္ကို အတၱဟု ႐ႈ၏၊
(ႂကြင္းခႏၶာကို) ႐ုပ္ရွိေသာ အတၱဟုလည္းေကာင္း၊ အတၱ၌ ႐ုပ္ဟုလည္း ေကာင္း၊
႐ုပ္၌ အတၱဟုလည္းေကာင္း ႐ႈ၏။ ခံစားမူ 'ေဝဒနာ'ကို။ပ။ မွတ္သားမႈ 'သညာ'ကို။ပ။
ျပဳစီရင္မႈ 'သခၤါရ'တို႔ကို။ပ။ အထူးသိမႈ 'ဝိညာဥ္'ကို အတၱဟု ႐ႈ၏၊
(ႂကြင္းခႏၶာကို) အထူးသိမႈ 'ဝိညာဥ္'ရွိေသာ အတၱဟုလည္းေကာင္း၊ အတၱ၌ အထူးသိမူ
'ဝိညာဥ္'ဟုလည္းေကာင္း၊ အထူးသိမႈ 'ဝိညာဥ္'၌ အတၱဟုလည္း ေကာင္း ႐ႈ၏။ ဝိသာခ
ဤသို႔လွ်င္ သကၠာယဒိ႒ိ ျဖစ္၏ဟု (မိန္႔ဆို၏)။
''အသွ်င္မ အဘယ္သို႔လွ်င္ သကၠာဒိ႒ိ မျဖစ္သနည္း'' ဟု (ေလ်ာက္၏)။
ဒါယကာဝိသာခ ဤေလာက၌ အရိယာတို႔ကို ဖူးျမင္ေလ့ရွိေသာ,
အရိယာတရား၌ ကြၽမ္းက်င္ေသာ,အရိယာတရား၌ ယဥ္ေက်းေသာ၊ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ကို
ဖူးျမင္ေလ့ရွိေသာ သူေတာ္ေကာင္းတရား၌ကြၽမ္းက်င္ေသာ သူေတာ္ေကာင္းတရား၌
ယဥ္ေက်းေသာ, အၾကားအျမင္ရွိေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သာဝကသည္ ႐ုပ္ကို အတၱဟု
မ႐ႈ၊ (ႂကြင္းခႏၶာကို) ႐ုပ္ရွိေသာ အတၱဟု မ႐ႈ၊ အတၱ၌ ႐ုပ္ဟု မ႐ႈ၊ ႐ုပ္၌အတၱဟု
မ႐ႈ။ ခံစားမူ 'ေဝဒနာ'ကို။ပ။ မ႐ႈ။ မွတ္သားမႈ 'သညာ' ကို။ပ။ မ႐ႈ။ ျပဳစီရင္မႈ
'သခၤါရ'တို႔ကို။ပ။ မ႐ႈ။ အထူးသိမႈ 'ဝိညာဥ္'ကို အတၱဟု မ႐ႈ၊ (ႂကြင္းခႏၶာကို)
အထူးသိမႈ 'ဝိညာဥ္'ရွိေသာ အတၱဟု မ႐ႈ။ အတၱ၌ အထူးသိမူ 'ဝိညာဥ္'ဟု မ႐ႈ၊
အထူးသိမႈ 'ဝိညာဥ္'၌အတၱဟု မ႐ႈ။ ဒါယကာဝိသာခ ဤသို႔လွ်င္ သကၠာယဒိ႒ိ မျဖစ္ဟု
(မိန္႔ဆို၏)။
၄၆၂။ ''အသွ်င္မ ျမတ္ေသာ အဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ မဂ္ဟူသည္ အဘယ္နည္း'' ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဒါယကာဝိသာခ ဤသည္ပင္လွ်င္ ျမတ္ေသာ အဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ
မဂ္တည္း။ ဤမဂ္ဟူသည္အဘယ္နည္း ဟူမႈ- မွန္ေသာအယူ 'သမၼာဒိ႒ိ'၊ မွန္ေသာအၾကံအစည္
'သမၼာသကၤပၸ'၊ မွန္ေသာစကား 'သမၼာဝါစာ'၊ မွန္ေသာအမႈ 'သမၼာကမၼ ႏၲ'၊
မွန္ေသာအသက္ေမြးမႈ 'သမၼာအာဇီဝ'၊ မွန္ေသာအားထုတ္မႈ 'သမၼာဝါယာမ'၊
မွန္ေသာေအာက္ေမ့မႈ 'သမၼာသတိ'၊ မွန္ေသာတည္ၾကည္မႈ 'သမၼာသမာဓိ' ေပတည္းဟု
(မိန္႔ဆို၏)။
''အသွ်င္မ ျမတ္ေသာ အဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ မဂ္သည္
အျပဳအျပင္ခံ 'သခၤတ' တရားေလာ၊ သို႔မဟုတ္အျပဳအျပင္ခံမဟုတ္ေသာ 'အသခၤတ'
တရားေလာ'' ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဒါယကာဝိသာခ ျမတ္ေသာ အဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ မဂ္သည္ အျပဳအျပင္ခံ 'သခၤတ' တရားေပတည္းဟု (မိန္႔ဆို၏)။
''အသွ်င္မ ျမတ္ေသာ အဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ မဂ္ျဖင့္ အစု
'ခႏၶာ' သုံးပါးတို႔ကို သိမ္းယူရသေလာ၊ သို႔မဟုတ္ အစု 'ခႏၶာ'သုံးပါးတို႔ျဖင့္
ျမတ္ေသာ အဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ မဂ္ကို သိမ္းယူရသေလာ'' ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဒါယကာဝိသာခ ျမတ္ေသာ အဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ မဂ္ျဖင့္ အစု
'ခႏၶာ' သုံးပါးတို႔ကို မသိမ္းယူရ။ အစု 'ခႏၶာ'သုံးပါးတို႔ျဖင့္သာ ျမတ္ေသာ
အဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ မဂ္ကို သိမ္းယူရာ၏။ ဒါယကာဝိသာခမွန္ေသာစကား 'သမၼာဝါစာ'၊
မွန္ေသာအမႈ 'သမၼာကမၼ ႏၲ'၊ မွန္ေသာအသက္ေမြးမႈ 'သမၼာအာဇီဝ'၊ ဤတရားတို႔ကို
သီလအစု 'သီလကၡႏၶာ'၌ သိမ္းယူရကုန္၏။ မွန္ေသာအားထုတ္မႈ 'သမၼာဝါယာမ'၊ မွန္ေသာ
ေအာက္ေမ့မႈ 'သမၼာသတိ'၊ မွန္ေသာ တည္ၾကည္မႈ 'သမၼာသမာဓိ'၊ ဤတရားတို႔ကို
တည္ၾကည္မႈအစု 'သမာဓိကၡႏၶာ'၌ သိမ္းယူရကုန္၏။ မွန္ေသာ အယူ 'သမၼာဒိ႒ိ'၊
မွန္ေသာအၾကံအစည္ 'သမၼာသကၤပၸ'၊ ဤတရားတို႔ကို အျပားအားျဖင့္ သိမႈအစု
'ပညာကၡႏၶာ'၌ သိမ္းယူရကုန္၏ဟု (မိန္႔ဆို၏)။
''အသွ်င္မ အဘယ္သည္ တည္ၾကည္မႈ 'သမာဓိ' ပါနည္း၊
အဘယ္တရားတို႔သည္ တည္ၾကည္မႈျဖစ္ေၾကာင္း 'သမာဓိနိမိတ္'တို႔ပါနည္း၊
အဘယ္တရားတို႔သည္ တည္ၾကည္မႈ၏ အၿခံအရံတို႔ပါနည္း။ အဘယ္ သည္ တည္ၾကည္မႈကို
ပြားမ်ားျခင္းပါနည္း'' ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဒါယကာဝိသာခ စိတ္၏ အာ႐ုံတစ္မ်ဳိးတည္းသာရွိျခင္းသည္
တည္ၾကည္မႈ 'သမာဓိ'တည္း။ ေလးပါးေသာ ေအာက္ေမ့မႈ ထင္ျခင္း 'သတိပ႒ာန္'တို႔သည္
တည္ၾကည္မႈျဖစ္ေၾကာင္း 'သမာဓိနိမိတ္'တို႔တည္း။ ေလးပါးေသာ
ေကာင္းစြာအားထုတ္ျခင္း 'သမၼပၸဓာန္'တို႔သည္ တည္ၾကည္မႈ၏ အၿခံအရံတို႔တည္း။
ထိုတရားတို႔ကိုသာလွ်င္ မွီဝဲျခင္း ပြားမ်ားျခင္း
ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာျပဳျခင္းသည္ ဤအရာ၌ တည္ၾကည္မႈကို ပြါးမ်ားျခင္းတည္းဟု
(မိန္႔ဆို၏)။
၄၆၃။ ''အသွ်င္မ သခၤါရတို႔သည္ အဘယ္မွ်တို႔နည္း'' ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဒါယကာဝိသာခ သခၤါရတို႔သည္ ကိုယ္ျဖင့္ ျပဳစီရင္မႈ
'ကာယသခၤါရ'၊ ႏႈတ္ကို ျပဳစီရင္မႈ 'ဝစီသခၤါရ'၊ စိတ္ျဖင့္ ျပဳစီရင္မႈ
'စိတၱသခၤါရ'၊ ဤသံုးပါးတို႔တည္းဟု (မိန္႔ဆို၏)။
''အသွ်င္မ အဘယ္သည္ ကိုယ္ျဖင့္ ျပဳစီရင္မႈ 'ကာယသခၤါရ'
မည္သနည္း၊ အဘယ္သည္ ႏႈတ္ကိုျပဳစီရင္မႈ 'ဝစီသခၤါရ' မည္သနည္း၊ အဘယ္သည္
စိတ္ျဖင့္ ျပဳစီရင္မႈ 'စိတၱသခၤါရ' မည္သနည္း'' ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဒါယကာဝိသာခ ထြက္သက္ ဝင္သက္တို႔သည္ ကိုယ္ျဖင့္
ျပဳစီရင္မႈ 'ကာယသခၤါရ' မည္၏၊ ဝိတက္ဝိစာရတို႔သည္ ႏႈတ္ကို ျပဳစီရင္မႈ
'ဝစီသခၤါရ' မည္၏၊ သညာ, ေဝဒနာတို႔သည္ စိတ္ျဖင့္ ျပဳစီရင္မႈ 'စိတၱသခၤါရ'
မည္၏ဟု (မိန္႔ဆို၏)။
''အသွ်င္မ အဘယ္ေၾကာင့္ ထြက္သက္ ဝင္သက္တရားတို႔သည္
ကိုယ္ျဖင့္ ျပဳစီရင္မႈ 'ကာယသခၤါရ' မည္သနည္း၊ အဘယ္ေၾကာင့္ ဝိတက္
ဝိစာရတို႔သည္ ႏႈတ္ကို ျပဳစီရင္မႈ 'ဝစီသခၤါရ' မည္သနည္း၊ အဘယ္ေၾကာင့္ သညာ,
ေဝဒနာတို႔သည္ စိတ္ျဖင့္ ျပဳစီရင္မႈ 'စိတၱသခၤါရ' မည္သနည္း'' ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဒါယကာဝိသာခ ထိုထြက္သက္ဝင္သက္တရားတို႔သည္ ကိုယ္၌
ျဖစ္ကုန္၏၊ ကိုယ္ႏွင့္ စပ္ကုန္၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုထြက္သက္ဝင္သက္တို႔သည္
ကိုယ္ျဖင့္ ျပဳစီရင္မႈ 'ကာယသခၤါရ' မည္၏။ ဒါယကာဝိသာခေရွးဦးကပင္ၾကံစည္၍
စဥ္းစား၍ ေနာက္မွ စကားကို ႁမြက္ဆို၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဝိတက္
ဝိစာရတို႔သည္ႏႈတ္ကို ျပဳစီရင္မႈ 'ဝစီသခၤါရ' မည္၏၊ ထိုသညာ,ေဝဒနာတို႔သည္
စိတ္၌ ျဖစ္ကုန္၏၊ စိတ္ႏွင့္ စပ္ကုန္၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ သညာ, ေဝဒနာတို႔သည္
စိတ္ျဖင့္ ျပဳစီရင္မႈ 'စိတၱသခၤါရ' မည္၏ဟု (မိန္႔ဆို၏)။
၄၆၄။ ''အသွ်င္မ သညာ, ေဝဒနာခ်ဳပ္ေနျခင္းသို႔ ေရာက္မႈ
'နိေရာဓသမာပတ္' သည္ အဘယ္သို႔ျဖစ္ပါသနည္း'' ဟု (ေလွ်ာက္၏)။ ဒါယကာဝိသာခ သညာ,
ေဝဒနာခ်ဳပ္ေနျခင္းသို႔ ေရာက္ေသာ ရဟန္းအား ''ငါသည္ သညာ,
ေဝဒနာခ်ဳပ္ေနျခင္းသို႔ ေရာက္လိမ့္မည္ ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ငါသည္
သညာ,ေဝဒနာခ်ဳပ္ေနျခင္းသို႔ ေရာက္၏ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ငါသည္ သညာ,
ေဝဒနာခ်ဳပ္ေနျခင္းသို႔ ေရာက္ၿပီ'' ဟူ၍လည္းေကာင္း စိတ္မျဖစ္။ စင္စစ္ေသာ္ကား
ထိုရဟန္းသည္ ထိုသို႔ ခ်ဳပ္စိမ့္ေသာငါွ ေဆာင္စြမ္းႏိုင္ေသာ စိတ္ကို
ေရွးဦးကပင္ ထိုသို႔ေသာ အျခင္းအရာျဖင့္ ပြါးမ်ားထား၏။
''အသွ်င္မ သညာ, ေဝဒနာခ်ဳပ္ေနျခင္းသို႔ ေရာက္ေသာ
(နိေရာဓသမာပတ္ဝင္စားသည့္) ရဟန္း အားအဘယ္တရားတို႔ ေရွးဦးစြာ
ခ်ဳပ္ၾကပါသနည္း၊ ကိုယ္ျဖင့္ ျပဳစီရင္မႈ 'ကာယသခၤါရ' ေလာ၊ သို႔မဟုတ္ႏႈတ္ကို
ျပဳစီရင္မႈ 'ဝစီသခၤါရ' ေလာ၊ သို႔မဟုတ္ စိတ္ျဖင့္ ျပဳစီရင္မႈ
'စိတၱသခၤါရ'ေလာ'' ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဒါယကာဝိသာခ သညာ, ေဝဒနာခ်ဳပ္ေနျခင္းသို႔ ေရာက္ေသာ
(နိေရာဓသမာပတ္ဝင္စားသည့္) ရဟန္းအား ႏႈတ္ကို ျပဳစီရင္မႈ 'ဝစီသခၤါရ'
ေရွးဦးစြာ ခ်ဳပ္၏၊ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ျဖင့္ ျပဳစီရင္မႈ 'ကာယသခၤါရ'၊ ထို႔ေနာက္
စိတ္ျဖင့္ ျပဳစီရင္မႈ 'စိတၱသခၤါရ' ခ်ဳပ္၏ဟု (မိန္႔ဆို၏)။
''အသွ်င္မ သညာ, ေဝဒနာ ခ်ဳပ္ေနျခင္းသို႔ ေရာက္ျခင္း
'နိေရာဓသမာပတ္' မွ ထမႈသည္ အဘယ္ သို႔ျဖစ္သနည္း'' ဟု (ေလွ်ာက္၏)။ ွဒါယကာဝိသာခ
သညာ, ေဝဒနာခ်ဳပ္ေနျခင္းသို႔ ေရာက္ျခင္း 'နိေရာဓသမာပတ္' မွ ထေသာရဟန္းအား
''ငါသည္ သညာ, ေဝဒနာခ်ဳပ္ေနျခင္းသို႔ ေရာက္ျခင္းမွ
ထေတာ့မည္ဟူ၍လည္းေကာင္းငါသည္ သညာ,ေဝဒနာ ခ်ဳပ္ေနျခင္းသို႔ ေရာက္ျခင္းမွ
ထ၏ဟူ၍လည္းေကာင္း ငါသည္ သညာ, ေဝဒနာခ်ဳပ္ေနျခင္းသို႔ ေရာက္ျခင္းမွ ထၿပီးၿပီ''
ဟူ၍လည္းေကာင္း စိတ္မျဖစ္။ စင္စစ္ေသာ္ကား ထိုရဟန္းသည္ထိုသို႔ထစိမ့္ေသာငါွ
ေဆာင္စြမ္းႏိုင္ေသာ စိတ္ကို ေရွးဦးကပင္ ထိုသို႔ေသာအျခင္းအရာျဖင့္
ပြါးမ်ားထား၏ဟု (မိန္႔ဆို၏)။
''အသွ်င္မ သညာ, ေဝဒနာခ်ဳပ္ေနျခင္းသို႔ ေရာက္ျခင္း
'နိေရာဓသမာပတ္'မွ ထေသာ ရဟန္းအားအဘယ္တရားတို႔ ေရွးဦးစြာ ျဖစ္ေပၚၾကပါသနည္း၊
ကိုယ္ျဖင့္ ျပဳစီရင္မႈ 'ကာယသခၤါရ' ေလာ၊ သို႔မဟုတ္ ႏႈတ္ကို ျပဳစီရင္မႈ
'ဝစီသခၤါရ' ေလာ၊ သို႔မဟုတ္ စိတ္ျဖင့္ ျပဳစီရင္မႈ 'စိတၱသခၤါရ' ေလာ'' ဟု
(ေလွ်ာက္၏)။
ဒါယကာဝိသာခ သညာ, ေဝဒနာခ်ဳပ္ေနျခင္းသို႔ ေရာက္ျခင္း
'နိေရာဓသမာပတ္' မွ ထေသာရဟန္းအား စိတ္ျဖင့္ ျပဳစီရင္မႈ 'စိတၱသခၤါရ'
ေရွးဦးစြာ ျဖစ္ေပၚ၏၊ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ျဖင့္ ျပဳစီရင္မႈ 'ကာယသခၤါရ'၊
ထို႔ေနာက္ ႏႈတ္ကို ျပဳစီရင္မႈ 'ဝစီသခၤါရ' ျဖစ္ေပၚ၏ဟု (မိန္႔ဆို၏)။
''အသွ်င္မ သညာ, ေဝဒနာခ်ဳပ္ေနျခင္းသို႔ ေရာက္ျခင္း
'နိေရာဓသမာပတ္' မွ ထၿပီးေသာ ရဟန္းကိုအဘယ္မွ်ေသာ ေတြ႕ထိမႈ 'ဖႆ'တို႔သည္
ေတြ႕ထိကုန္သနည္း'' ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဒါယကာဝိသာခ သညာ, ေဝဒနာခ်ဳပ္ေနျခင္းသို႔ ေရာက္ျခင္း
'နိေရာဓသမာပတ္' မွ ထၿပီးေသာရဟန္းကို ဆိတ္သုဥ္းေသာ ေတြ႕ထိမႈ 'သုညတဖႆ'၊
(အာ႐ုံ) နိမိတ္မရွိေသာ ေတြ႕ထိမႈ 'အနိမိတၱဖႆ'၊ ေတာင့္တမႈမရွိေသာ ေတြ႕ထိမႈ
'အပၸဏိဟိတဖႆ' ဟူေသာ ေတြ႕ထိမႈ သုံးပါးတို႔သည္ ေတြ႕ထိကုန္၏ဟု (မိန္႔ဆို၏)။
''အသွ်င္မ သညာ, ေဝဒနာခ်ဳပ္ေနျခင္းသို႔ ေရာက္ျခင္း
'နိေရာဓသမာပတ္' မွ ထၿပီးေသာ ရဟန္း၏စိတ္သည္ အဘယ္သို႔ ညြတ္ပါသနည္း၊ အဘယ္သို႔
ကိုင္းပါသနည္း၊ အဘယ္သို႔ ရွိဳင္းပါသနည္း'' ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဒါယကာဝိသာခ သညာ, ေဝဒနာခ်ဳပ္ေနျခင္းသို႔ ေရာက္ျခင္း
'နိေရာဓသမာပတ္' မွ ထၿပီးေသာ ရဟန္း၏ စိတ္သည္ ကင္းဆိတ္မႈ 'ဝိေဝက' (နိဗၺာန္)
သို႔ ညြတ္၏၊ ကင္းဆိတ္မႈ 'ဝိေဝက' (နိဗၺာန္) သို႔ ကိုင္း၏၊ ကင္းဆိတ္မႈ
'ဝိေဝက' (နိဗၺာန္) သို႔ ရွိဳင္း၏ဟု (မိန္႔ဆို၏)။
၄၆၅။ ''အသွ်င္မ ခံစားမႈ 'ေဝဒနာ'တို႔သည္ အဘယ္မွ်တို႔ပါနည္း'' ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဒါယကာဝိသာခ ခံစားမႈ 'ေဝဒနာ'တို႔သည္ ခ်မ္းသာခံစားမႈ,
ဆင္းရဲခံစားမႈ, ဆင္းရဲမဟုတ္ ခ်မ္းသာမဟုတ္ေသာ ခံစားမႈ၊ ဤသံုးပါးတို႔တည္းဟု
(မိန္႔ဆို၏)။
''အသွ်င္မ ခ်မ္းသာခံစားမႈသည္ အဘယ္ပါနည္း၊
ဆင္းရဲခံစားမႈသည္ အဘယ္ပါနည္း၊ ဆင္းရဲ မဟုတ္ခ်မ္းသာမဟုတ္ေသာ ခံစားမႈသည္
အဘယ္ပါနည္း'' ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဒါယကာဝိသာခ ကိုယ္၌ေသာ္လည္းေကာင္း၊ စိတ္၌ေသာ္လည္းေကာင္း
ျဖစ္သည့္ ခ်မ္းေျမ႕သာယာစြာခံစားျခင္းသည္ ခ်မ္းသာခံစားမႈပင္တည္း။ ဒါယကာဝိသာခ
ကိုယ္၌ေသာ္လည္းေကာင္း၊ စိတ္၌ေသာ္လည္းေကာင္း ျဖစ္သည့္ ဆင္းရဲျငိဳျငင္စြာ
ခံစားျခင္းသည္ ဆင္းရဲခံစားမႈပင္တည္း။ ဒါယကာဝိသာခ့ကိုယ္၌ေသာ္လည္းေကာင္း၊
စိတ္၌ေသာ္လည္းေကာင္း ျဖစ္သည့္ သာယာစြာလည္းမဟုတ္မသာမယာလည္း မဟုတ္ေသာ
ခံစားျခင္းသည္ ဆင္းရဲမဟုတ္ ခ်မ္းသာမဟုတ္ေသာ ခံစားမႈပင္တည္းဟု (မိန္႔ဆို၏)။
''အသွ်င္မ ခ်မ္းသာခံစားမႈသည္ မည္သို႔ခ်မ္းသာပါသနည္း၊
မည္သို႔ဆင္းရဲပါသနည္း၊ ဆင္းရဲခံစားမႈသည္ မည္သို႔ခ်မ္းသာပါသနည္း၊
မည္သို႔ဆင္းရဲပါသနည္း၊ ဆင္းရဲမဟုတ္ ခ်မ္းသာမဟုတ္ေသာခံစားမႈသည္ မည္သို႔
ခ်မ္းသာပါသနည္း၊ မည္သို႔ဆင္းရဲပါသနည္း'' ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဒါယကာဝိသာခ ခ်မ္းသာခံစားမႈသည္ တည္ရွိေနဆဲအားျဖင့္
ခ်မ္းသာ၏၊ ေဖါက္ျပန္ေျပာင္းလဲေသာအားျဖင့္ ဆင္းရဲ၏။ ဆင္းရဲခံစားမႈသည္
တည္ရွိေနဆဲအားျဖင့္ ဆင္းရဲ၏၊ ေဖါက္ျပန္ေျပာင္းလဲေသာအားျဖင့္ ခ်မ္းသာ၏။
ဆင္းရဲမဟုတ္ခ်မ္းသာမဟုတ္ေသာ ခံစားမႈသည္ သိေသာအားျဖင့္ ခ်မ္းသာ၏၊
မသိေသာအားျဖင့္ ဆင္းရဲ၏ဟု (မိန္႔ဆို၏)။
''အသွ်င္မ ခ်မ္းသာခံစားမႈ၌ အဘယ္အႏုသယသည္ ကိန္းဝပ္သနည္း၊
ဆင္းရဲခံစားမႈ၌ အဘယ္အႏုသယသည္ ကိန္းဝပ္သနည္း၊ ဆင္းရဲမဟုတ္ ခ်မ္းသာမဟုတ္ေသာ
ခံစားမႈ၌ အဘယ္အႏုသယသည္ကိန္းဝပ္သနည္း'' ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဒါယကာဝိသာခ ခ်မ္းသာခံစားမႈ၌ ရာဂါႏုသယသည္ ကိန္းဝပ္၏၊
ဆင္းရဲခံစားမႈ၌ ပဋိဃာႏုသယ သည္ကိန္းဝပ္၏၊ ဆင္းရဲမဟုတ္ ခ်မ္းသာမဟုတ္ေသာ
ခံစားမႈ၌ အဝိဇၨာႏုသယသည္ ကိန္းဝပ္၏ဟု (မိန္႔ဆို၏)။
''အသွ်င္မ ခ်မ္းသာခံစားမႈအားလံုး၌ ရာဂါႏုသယသည္
ကိန္းဝပ္ပါသေလာ၊ ဆင္းရဲခံစားမႈ အား လံုး၌ပဋိဃာႏုသယသည္ ကိန္းဝပ္ပါသေလာ၊
ဆင္းရဲမဟုတ္ ခ်မ္းသာမဟုတ္ေသာ ခံစားမႈအားလံုး၌အဝိဇၨာႏုသယသည္
ကိန္းဝပ္ပါသေလာ'' ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဒါယကာဝိသာခ ခ်မ္းသာခံစားမႈအားလံုး၌ ရာဂါႏုသယသည္
မကိန္းဝပ္၊ ဆင္းရဲခံစားမႈအားလံုး၌ပဋိဃာႏုသယသည္ မကိန္းဝပ္၊ ဆင္းရဲမဟုတ္
ခ်မ္းသာမဟုတ္ေသာ ခံစားမႈအားလံုး၌ အဝိဇၨာႏုသယသည္ မကိန္းဝပ္ဟု (မိန္႔ဆို၏)။
''အသွ်င္မ ခ်မ္းသာခံစားမႈ၌ အဘယ္ကို ပယ္ရပါမည္နည္း၊
ဆင္းရဲခံစားမႈ၌ အဘယ္ကို ပယ္ရပါမည္နည္း၊ ဆင္းရဲမဟုတ္ ခ်မ္းသာမဟုတ္ေသာ
ခံစားမႈ၌ အဘယ္ကို ပယ္ရပါမည္နည္း'' ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဒါယကာဝိသာခ ခ်မ္းသာခံစားမႈ၌ ရာဂါႏုသယကို ပယ္ရမည္၊
ဆင္းရဲခံစားမႈ၌ ပဋိဃာႏုသယကိုပယ္ရမည္၊ ဆင္းရဲမဟုတ္ ခ်မ္းသာမဟုတ္ေသာ ခံစားမႈ၌
အဝိဇၨာႏုသယကို ပယ္ရမည္ဟု (မိန္႔ဆို၏)။
''အသွ်င္မ ခ်မ္းသာခံစားမႈအားလံုး၌ ရာဂါႏုသယကို
ပယ္သင့္ပါသေလာ၊ ဆင္းရဲခံစားမႈအားလံုး၌ပဋိဃာႏုသယကို ပယ္သင့္ပါသေလာ၊
ဆင္းရဲမဟုတ္ ခ်မ္းသာမဟုတ္ေသာ ခံစားမႈအားလံုး၌အဝိဇၨာႏုသယ ကို
ပယ္သင့္ပါသေလာ'' ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဒါယကာဝိသာခ ခ်မ္းသာခံစားမႈအားလံုး၌ ရာဂါႏုသယကို မပယ္ရ၊
ဆင္းရဲခံစားမႈအားလံုး၌ပဋိဃာႏုသယကို မပယ္ရ၊ ဆင္းရဲမဟုတ္ ခ်မ္းသာမဟုတ္ေသာ
ခံစားမႈအားလံုး၌ အဝိဇၨာႏုသယကိုမပယ္ရ။
ဒါယကာဝိသာခ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ကာမဂုဏ္တို႔မွ
ကင္းဆိတ္၍သာလွ်င္ အကုသိုလ္တရားတို႔မွ ကင္းဆိတ္၍သာလွ်င္ၾကံစည္ျခင္း 'ဝိတက္'
ႏွင့္တကြ သုံးသပ္ဆင္ျခင္ျခင္း 'ဝိစာရ'ႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ (နီဝရဏ)
ကင္းဆိတ္ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည့္ ႏွစ္သိမ့္ျခင္း 'ပီတိ' ခ်မ္းသာျခင္း 'သုခ'
ရွိေသာ ပဌမစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ ေန၏။ ထိုပဌမစ်ာန္ျဖင့္ တပ္မက္မႈ 'ရာဂ' ကို
ပယ္၏၊ ထိုပဌမစ်ာန္၌ ရာဂါႏုသယသည္ မကိန္းဝပ္။ ဒါယကာ ဝိသာခ ဤသာသနာေတာ္၌
ရဟန္းသည္ ''ယခုအခါ၌ အရိယာတို႔ေရာက္၍ ေနၾကသည့္ တည္ရာ 'အရဟတၱဖိုလ္' ကို ငါသည္
အဘယ္အခါ၌ ေရာက္၍ ေနရအံနည္း'' ဟု့ဆင္ျခင္၏။ ဤသို႔ ျမတ္ေသာ လြတ္ေျမာက္ရာ
အရဟတၱဖိုလ္၌ ေတာင့္တမႈကို ျဖစ္ေစေသာ ရဟန္းအားေတာင့္တမႈ ဟူေသာ
အေၾကာင္းေၾကာင့္ စိတ္ဆင္းရဲမႈ ''ေဒါမနႆ'' ျဖစ္၏၊ ထိုစိတ္ဆင္းရဲမႈ
'ေဒါမနႆ'ျဖင့္ ထိခိုက္မႈ 'ပဋိဃ'၂ကို ပယ္၏၊ ထိုစိတ္ဆင္းရဲမႈ 'ေဒါမနႆ'၌
ပဋိဃာႏုသယသည္ မကိန္းဝပ္။ ဒါယကာ ဝိသာခ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္
ခ်မ္းသာဆင္းရဲကိုပယ္ျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ဝမ္းေျမာက္ျခင္း
ႏွလံုးမသာျခင္းတို႔၏ ေရွးဦးကပင္လွ်င္ ခ်ဳပ္ႏွင့္ျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း
ဆင္းရဲခ်မ္းသာမရွိေသာ လ်စ္လ်ဴ႐ႈမႈ 'ဥေပကၡာ'ေၾကာင့္ ျဖစ္သည့္သတိ၏
စင္ၾကယ္ျခင္း ရွိေသာ စတုတၳစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ ေန၏။ ထိုစတုတၳစ်ာန္ျဖင့္ မသိမႈ
'အဝိဇၨာ'ကိုပယ္၏၊ ထိုစတုတၳစ်ာန္၌ အဝိဇၨာႏုသယသည္ မကိန္းဝပ္ဟု (မိန္႔ဆို၏)။
၄၆၆။ ''အသွ်င္မ ခ်မ္းသာခံစားမႈ၏ၿပိဳင္ဘက္ကား အဘယ္ပါနည္း'' ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဒါယကာဝိသာခ ခ်မ္းသာခံစားမႈ၏ၿပိဳင္ဘက္ကား ဆင္းရဲခံစားမႈပင္တည္းဟု (မိန္႔ဆို၏)။
''အသွ်င္မ ဆင္းရဲခံစားမႈ၏ၿပိဳင္ဘက္ကား အဘယ္ပါနည္း'' ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဒါယကာဝိသာခ ဆင္းရဲခံစားမႈ၏ၿပိဳင္ဘက္ကား ခ်မ္းသာခံစားမႈပင္တည္းဟု (မိန္႔ဆို၏)။
''အသွ်င္မ ဆင္းရဲမဟုတ္ ခ်မ္းသာမဟုတ္ေသာ ခံစားမႈ၏ၿပိဳင္ဘက္ကား အဘယ္ပါနည္း'' ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဒါယကာဝိသာခ ဆင္းရဲမဟုတ္ ခ်မ္းသာမဟုတ္ေသာ ခံစားမႈ၏ၿပိဳင္ဘက္ကား မသိမႈ 'အဝိဇၨာ'ပင္တည္းဟု (မိန္႔ဆို၏)။
''အသွ်င္မ မသိမႈ 'အဝိဇၨာ'၏ ျပဳိင္ဘက္ကား အဘယ္ပါနည္း'' ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဒါယကာဝိသာခ မသိမႈ 'အဝိဇၨာ'၏ၿပိဳင္ဘက္ကား သိမႈ 'ဝိဇၨာ' ပင္တည္းဟု (မိန္႔ဆို၏)။
''အသွ်င္မ သိမႈ 'ဝိဇၨာ'၏ၿပိဳင္ဘက္ကား အဘယ္ပါနည္း'' ဟု
(ေလွ်ာက္၏)။ ဒါယကာဝိသာခ သိမႈ 'ဝိဇၨာ'၏ၿပိဳင္ဘက္ကား လြတ္ေျမာက္မႈ 'ဝိမုတၱိ'
ပင္တည္းဟု (မိန္႔ဆို၏)။
''အသွ်င္မလြတ္ေျမာက္မႈ 'ဝိမုတၱိ'၏ၿပိဳင္ဘက္ကား အဘယ္ပါနည္း'' ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဒါယကာဝိသာခ လြတ္ေျမာက္မႈ 'ဝိမုတၱိ'၏ၿပိဳင္ဘက္ကားၿငိမ္းေအးမႈ 'နိဗၺာန္' ပင္တည္းဟု (မိန္႔ဆို၏)။
''အသွ်င္မၿငိမ္းေအးမႈ 'နိဗၺာန္'၏ၿပိဳင္ဘက္ကား အဘယ္နည္း'' ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဒါယကာဝိသာခ ျပႆနာကို လြန္၍သြား၏၊ ျပႆနာတို႔၏
အဆံုးအပိုင္းအျခားကို ယူရန္ မစြမ္း ႏိုင္။ ဒါယကာဝိသာခ မွန္၏၊ ျမတ္ေသာ
အက်င့္သည္ နိဗၺာန္သို႔ သက္ဝင္၏၊ နိဗၺာန္လွ်င္ လားရာရွိ၏၊ နိဗၺာန္လွ်င္
အဆံုးရွိ၏။ ဒါယကာဝိသာခ အလိုရွိခဲ့မူ သင္သည္ ျမတ္စြာဘုရားသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍
ထိုအနက္ကိုေမးေလွ်ာက္ေလာ့။ သင့္အား ျမတ္စြာဘုရား ေျဖၾကားေတာ္မူသည့္အတိုင္း
ထိုအနက္ကို မွတ္ေလာ့ဟု (မိန္႔ဆို၏)။
၄၆၇။ ထိုအခါ ဝိသာခဥပါသကာသည္ ဓမၼဒိႏၷာရဟန္းမိန္းမ၏
စကားကို ႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္၍ေနရာမွ ထလ်က္ ဓမၼဒိႏၷာရဟန္းမိန္းမကို ႐ိုေသစြာ
ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ အ႐ိုအေသျပဳကာ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ခ်ဥ္းကပ္၍ ႐ိုေသစြာ
ရွိခိုးလ်က္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ၿပီးေသာ္ ဓမၼဒိႏၷာရဟန္းမိန္းမႏွင့္အတူ
ေကာင္းစြာ ႏွီးေႏွာေျပာဆိုခဲ့သမွ်ေသာ စကားအလံုးစံုကို ျမတ္စြာဘုရားအား
ေလွ်ာက္ၾကား၏။
ဤသို႔ ေလွ်ာက္ၾကားေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဝိသာခဥပါသကာအား-
''ဝိသာခ ဓမၼဒိႏၷာရဟန္းမိန္းမသည္ ပညာရွိ၏၊ ဝိသာခ ဓမၼဒိႏၷာရဟန္းမိန္းမသည္
မ်ားေသာပညာရွိ၏၊ ဝိသာခ ငါ့ကိုလည္းအကယ္၍ ထိုအနက္ကို ေမးျငားအံ့၊ ငါသည္လည္း
ထိုအနက္ကို ဓမၼဒိႏၷာရဟန္းမိန္းမ ေျဖၾကားသကဲ့သို႔ပင္လွ်င္ ေျဖၾကားရာ၏၊
ထိုျပႆနာ၏ အနက္သည္ ဤအနက္ပင္တည္း၊ ဤသို႔ပင္ ထိုအနက္ကို မွတ္ေလာ့'' ဟု
(မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ ဝိသာခဥပါသကာသည္ ျမတ္စြာဘုရားေဟာေတာ္မူေသာ
တရားေတာ္ကိုႏွစ္လို သည္ျဖစ္၍ ဝမ္းေျမာက္စြာ ခံယူေလသတည္း။
ေလးခုေျမာက္ စူဠေဝဒလႅသုတ္ၿပီး၏။